Bulutlara sen mi anlattın derdimizi?
Uçan kuşlar mı fısıldadı,usulca..?
Ondan mı bu serzenişleri, ağlamaları.
Gözyaşlarıma eşlik ediyor,yağmur damlaları.
Birlikte temizliyoruz, koşturduğumuz kaldırımları.
Bizden sonra sevgisiz atılan adımları silerek.
Yalanlardan koruyoruz,kaldırımların naif taşlarını.
Üzerinde açan çiçeklere can suyu oluyoruz,
Maziden kalma aşkımızla.
Biz adına aşk diyemedik elbet.
Büyükçe bir sevdamız vardı,
Sahip çıkacak cesaret, bizde vûku bulmadı...
Hoşça kal ,
Victor'un inandırdığı aşkı, iliklerime işleyen kayıp şairim.
Şimdi sevdamın en cesur haykırışlarını,
Ürkekçe imgelere saracağım.
Adı bilinmez bir ezgide yitip gidecekler.
Biz gibi kaybolacaklar işte Aykız
Bir Başka Kayıp Şair'den Aykız'a
Ay'ın güzel kızı sen bana dizelerde nelerin doğabileceğini göstermiştin. Şimdi sen ait olduğun yere gittin ve benim dizelerime ayrılık doğdu. Keşke dizeler ölümü de mümkün kılsaydı ,sevdamı öldürmek isterdim. Fakat.. Belki diyorum benim sevdam da döngülerin içine karışır, mutluluk artar da senin gülüşün çınlar kulaklarımda. O yüzden devam edeceğim sevdamın en cesur haykırışlarını ürkekçe imgelere sarmaya. Kimse bilmeyecek nedenini ama ben anlamsızca insanların mutluluğu için çabalayacağım gün gelir de seni bulur umuduyla. Sevdam belki yüce gelecek ama senden daha kutsal değil inan bana.
Hoşça Kal Aykız'ım.