"Neden hep kötü ile daha kötü arasındaydı seçimlerimiz?"
(Charles Bukowski - Ekmek Arası)
Güzel birliste okumadıklarımı okuyacağım
1. Schopenhauer : Say yayınları dizisi , İsteme ve Tasarım olarak dünya , aşkın metafiziği ,
2. Rudiger Safranski : Felsefenin yaban yılları( Schopenhauer biyografisi)
3. Nietzsche : Böyle buyurdu zerdüşt, Putların Alacakaranlığında, İyinin ve kötünün ötesinde
4. Soren Kierkegaard : Korku ve Titreme
Kırmızı Toprak Çelik Olur - Dostamisc
Kırmızı Toprak Çelik Olur
bizim oralarda,
demir biçerler,
kırmızı topraklardan,
dağ dağ.
patlar, paramparça dağlar,
dinamit gibi yüreğimde çocuk.
Amok koşucusu.icimiDeki cocuk.olu ozanlar dernegi.modern turkiyenin doğuşu.gülistan.gercekler kanıt ister.zorluklara karsı kendini ateşle.cırak.sadist.gunibirlik hayatlar.olasılıksız.intihar.burma gunleri.atesi yakalamak. Huzur sokağı.gen bencildir. Bir cift yurek.angelanın külleri.benim gozumden dunya.aynı yıldızın altında.insanlığın yıldızının parladığı anlar.insanat bahcesi.gelecekteki ilkel.gençliğin ızdırabı.kendin olma ozgurlugu.dune kadar dunya.yalnızlık omur boyu. Varolmanın dayanılmaz ağırlığı.ekmek arası hayat.milenaya mektuplar.benim kucuk dostlarım. Kavgam okunacaklar listesi. 5 ayda
Necip Fazıl Kısakürek
İki yıldız arası göğe asılı hamak...
Uyku, uyku... Zamansız ve mekansız, uyumak.
Uyumak istiyorum; başım bir cenk meydanı;
Harfsiz ve kelimesiz düşünmek Yaradanı.
İlgisizlik, her şeyden kesilmiş ilgisizlik;
Bilmeyiş ki, en büyük ilme denk bilgisizlik.
Usandım boş yere hep gitmeler, gelmelerden;
Bırakın uyuyayım, yandım kelimelerden!
Göz kapaklarımda gün, kapkara bir kızıllık;
Kulağımda tarihin çıkrık sesi, bin yıllık.
Bir yurt ki bu, diriler ölü, ölüler diri;
Raflarda toza batmış Peygamberden bildiri.
Her gün yalnız namazdan namaza uyanayım;
Bir dilim kuru ekmek; acı suya banayım!
Ve tekrar uyuyayım ve kalkayım ezanla!
Yaşaya dursun insan, hayat dediği zanla...
Necip Fazıl Kısakürek
Bizim çocukluğumuzda annelerimiz çalışmazdı.
Okuldan eve geldiğimde boynumdaki anahtarla kapıyı hiç açmadım.
Hatta Babamın bile anahtarı yoktu.
Annem evimizin bir parçası gibiydi, hep evdeydi.
Her yere birlikte giderdik, zaten öyle çok da gidilecek bir yer yoktu ki.....
En büyük eğlencemiz sokaklarda oynamaktı.
Sokakta oynamak diye bir kavram