Ebu Hureyre (r.a.) Allah Resulü (a.s.) şöyle buyurdu, demiştir: "Dile hafif, mizanda ağır, Allah'a sevgili olan iki kelime (iki cümlecik) vardır. Bunlar: Sübhanallahi ve bi-hamdihi, subhanallahi'l-azim (Allah'ı, ona hamd ederek tesbih ederim, büyük Allah'ı tesbih, ederim)'dir."
Mü'minlerin annesi Cüveyriye Binti-Hâris (ra)dan rivayet edildiğine göre, Resul Ekrem (sav) bir gün sabah namazını kıldıktan sonra, Hazret-i Cüveyriye namaz kıldığı yerde oturmakta iken erkenden evden çıktı.Kuşluk vakti tekrar eve döndü, Cüveyriye (ra)nın hala yerinde oturmakta olduğunu görünce:
- "Yanından ayrıldığımdan beri hep burada oturup zikirle mi meşgul oldun?" diye sordu,
O da:
- "Evet."diye cevap verdi. Bunun üzerine Peygamber (sav) şöyle buyurdu:
-"Senin yanından ayrıldıktan sonra üç defa söylediğim şu dört cümle, senin sabahtan beri söylediğin zikirlerle tartılacak olsa, sevap bakımından onlara eşit olur: Sübhânallahi ve bihamdihi adede halkihi ve rızâ nefsihi ve zinete arşihi ve midade kelimâtihi.
( Yarattıkları sayısınca, kendisinin hoşnut olduğunca, arşının ağırlığınca ve bitip tükenmeyen kelimeleri adedince ben Allah'ı uluhiyet makamına yakışmayan sıfatlardan tenzih eder ve O'na hamdederim." Müslim, Zikir 74. Ayrıca bk, Ebu Davud, Vitir 24