Benim kıyısında saygıyla beklediğim olanak,
başkalarının çiğneyip attığı bir sıradanlıktı...
-Şükrü Erbaş
Her şeyi iyi yanından görmeyi kim öğretti bize? Acıyı görmeyen insan, umutsuzluğu yaşamayan, iliklerine dek
kederin işleyip yaralamadığı bir insan, mutluluktan, umuttan, sevinçten ne anlar? Göğü görmeden, denizi görmeden maviyi anlamaya benzemez mi bu? Bir güz düşünün ki Ömür hanım, ilkyazı olmamış, yazı yaşanmamış, böyle bir güzün hüznü hüzün müdür? Başlamanın bir anlamı varsa bitişi göze almak, bitişin bir anlamı varsa başlangıcı olmak değil midir? Yaşamı düz bir çizgide tutmak tükenmektir. Yaşamak zorunda olduğumuz şunca yılı aykırı uçlar arasında gezdirip geçirmedikçe, alışkanlıkların sınırlarını aşmadıkça zaman zaman, yaşamak nasıl yenilik olur tükenmek değil de?
-ŞÜKRÜ ERBAŞ
Bugün bu şiiri Şükrü Erbaş'tan canlı dinlemek...
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke yalan söylüyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke saygıyla zorbasını seviyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke kendi ruhunu taşlıyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke acısından kaçıyor
bu yıkıcı bir yalnızlık
bütün bir ülke merhametini korkuyla boğuyor.
biz nasıl yeni bir zaman yaratacağız
biz nasıl bu çürümeden arınacağız
biz nasıl birbirimizin onurunu koruyacağız
biz nasıl özgürlüğümüzü hatırlayacağız
biz nasıl evlerin ağıtını göreceğiz
biz nasıl kendi şarkımızı söyleyeceğiz
biz nasıl çocuklarımıza inanacağız
biz nasıl başkalarının masalını seveceğiz
biz nasıl gözyaşımızla güzelleşeceğiz
biz nasıl tanrıyı yeryüzüne indireceğiz.
bu yıkıcı bir yalnızlık
Gölgesi uzun bir yoldan gelmiştim.
Polis çemberinde kaybolmuş caddeler
Yalnız kendi suretini soluyan odalar...
Ne suların aktığı yer, ne rüzgârın ülkesi
Herkes bir yerinden örtüyordu güneşi.
Sesinde denizin büyük ayrıcalığı
Sen bir başka uzaklığa bakarak konuşuyordun:
"Düşü olmayanın yenilgisi de olmaz
Yaşadığı her şey dokurken ömrünü
Pişmanlık insanın kendine kötü bir oyunu."
Gözlerin mi düşlerim mi bilmiyorum
Masmavi büyüyor bozkır geldiğimden beri...
📜 Şükrü Erbaş
"İki kişilik bir yalnızlığım fotoğraflarının önünde.
Birisi alıp götürdüğün,öteki bırakıp gittiğin."
~Şükrü ERBAŞ
Bir çürümenin ortasında
Utancımıza tutunmuş
İyi şeyler düşünerek
Yaşamaya çalışıyoruz.
-Şükrü Erbaş
Gönül yorgunluğu ne, biliyor musun?
Kendinden soğuyorsun. Sözünden soğuyorsun. Geçmişinden soğuyorsun. İnandıklarından soğuyorsun. İçine bile bakmıyorsun artık. Dünya, inandığın o yitik cennet değil. Durup dururken inciniyorsun. Kötü söz gerekmiyor bunun için. Sana söylenmesi de gerekmiyor sözün. Tam kirpiklerinin ucunda bir yarım ay, dudaklarında boyalı bir söz… Bir kırıcı gülüş yetiyor kapanman için. Saygısız ses, kibirli gövde, tüküren gözler… Kalabalık, tanrısından büyük! İskeletine kadar çekiliyorsun. Birisine bir söz söyleyeceksin, sessizlik boğucu; şu uzun ayrılığa bir özür, bir sitem… Kırk cümle kuruyorsun, ağzını açmadan vazgeçiyorsun.İncinme değil bu, insana olan inancını yitirme. Yaranı evde bırakıp çıkıyorsun sokağa. Öyle bir uzaklık ki şikayetin sularını çoktan geçtin. Hiçbir şeye öfke duymuyorsun... İnanmıyorsun artık. Anlamamak değil, inanmıyorsun! Can sıkıntısı değil, inanmıyorsun! Yaşamak korkusu değil, inanmıyorsun!
[ Şükrü ERBAŞ ]