Kederi ezber ede ede büyüyen bir çocuğun olgunluğudur gülüşüm.
Yalnızlık… Seni bir gün biz seçeceğiz. O zaman güzel olacaksın.
Sayfa 53Kitabı okuyor
Anlamak ağırlaştıkça ağırlaşmıştı.
Sayfa 51Kitabı okuyor
Ayrılık nasıl bir yalnızlık Hatice
İnsan sevdiğinin ağlamasını özler mi..
Sayfa 44Kitabı okudu
Tarla kuşlarının şakımasını bilmezseniz, aşkınızı hangi kanatlı sözlerle gökyüzüne yazabilirsiniz?
Toplum giderek insan olmanın ruhunu yitiriyor.
Sayfa 59Kitabı okudu
Hiç kimse babama benzemezdi .
Evimizde yapraklanan bir çınar ağacıydı.
Gölgesi yazın serinlik, kışın sıcaklık verirdi.
Yanımda olduğu zamanlar iki kat yaşardım.
“Doğrunun bile kurtaramadığı bir kaba gerçekliği yaşıyoruz nicedir. Haklılık güçlülüğün değil, yenilginin koşulu oldu. Söz, bulanık bir rüzgârla penceremizde savrulan güz yaprakları kadar kederli ve geçerli. İçtenlikse, bir yitik zaman hüznüyle hoyratlığa süs bir antika artık, mezat salonlarında görücüye çıkmış. Olsa olsa bir anıdır güzellik, herkesin bir vakit kirpiklerinde bir rüzgârla yaşadığını sandığı...”
Ölenler ölümü bilmez, ölüm kalanlar içindir.
Onca acıdan sonra anladı ki, ölüm de yıkım da umut da umutsuzluk da aşk varsa güzeldi, kolaydı, katlanılırdı.