"ey evren manzaralı dünyada yaşamak, ey hayat/
yaşamak sevinci değil bizimki, yaşamak çok riskli"
Mustafa Köneçoğlu
"yaşamak çok vaktimizi alıyor, itimadimiz kalmıyor ölüme"
Mustafa Köneçoğlu
(…)
Hüznüm dünyayı yeniden tarif ediyor
gökte kuşlara haritada bir çocuğa
günlük ölüm tahmini yapar gibi tıpkı
tıpkı bir günah ansızın karışıyor ilhama
ben mi dağıttım da güç bela topluyorum
yüzde yüz kusurlu bunca ismi dünyaya!
(Mustafa Könecoğlu, Şiar Dergisi, 25. Sayı)
"meğer eli sopalı bir öğretmenmiş benim acı diye bildiğim"
Mustafa Köneçoğlu
Son Kuğu
Dünyayı kendinle mi toplasan yoksa çıkarsan
geliyor gibi mi yapsan dağlara darılmaktan
alıp kabul ettiğin şu hayat bir dost ateşi
ve gülün eli çok ağır: kanatıyor durmadan
Mustafa Köneçoğlu- Hece, 328
Mustafa Köneçoğlu
Dünyayı kendinle mi toplasan yoksa çıkarsan
geliyor gibi mi yapsan dağlara darılmaktan
alıp kabul ettiğin şu hayat bir dost ateşi
ve gülün eli çok ağır: kanatıyor durmadan
Mustafa Köneçoğlu
yalnızlıktı geç kalmanın bedeli, ödedim ve bitti: sahi bitti mi?
Mustafa Köneçoğlu / Ölüm niçin ironi yapmaz Sylvia
Yaklaşsan da sormadığın sorular var
açamadığın kapılar dönemediğin yollar
bir el işareti için kırk yıl beklemek
ve uzaklık biriktirmek ölene kadar
Mustafa Köneçoğlu
"Şiir şairin kendi uçurumuna bakmasıdır aslında. Tam olarak ne gördüğünü söyleyemez belki şair. Başı döndüğünden dili dönmeyebilir, dahası kelimeleri de kifayet etmeyebilir aşağı bakmanın trajikliğine...
Uçurumdan aşağı düşenlere müntehir denir, geride kalanlara da şair.
Ne kadar sağ kalınabilirse artık...
O yüzden ya şiir söylenir ya da bir şarkı...
Ya da dervişçe, güzelce susulur."
Mahalle Mektebi dergisi 53. sayı,
Mustafa Köneçoğlu