Kırıldığını unutmazsın, ummadığın anda gözlerinden bir sağanak boşalır fütursuzca, anlarsın.
Kirpiklerinde Yıldız Kayması...
Siyah zeytinim,
Çekirdeğim;
Zeytinliğine varmadan duruyor,
Kirpiklerini seviyorum.
En çok da,
Kıvrım kıvrım pik uçlarını!..
Kıvrımlarında takılıp, kala kalmayı...
Siyah zeytinim,
Çekirdeğim;
Zeytinliğinde sağanak öncesi,
Islanmadan,
Kaybolmadan,
Boğulmadan,
En derinde, dipte!..
....
Kirpiklerinde yıldız kayması!..
Yağmuruna yakalandım,
Sağanak!..
Seninle;
Islanmayı seviyorum...
Nuh Karaaslan
Yağmur yağarken Kur’ân-ı Kerîm okumayı seviyorum
Sanki yeryüzüne inen rahmet damlaları kalbe sağanak olup yağıyormuşçasına
Dünyalıklardan temizleyip kalbi arındırıyormuşçasına
Rahmet-i Rahmân kalbi kuşatıyormuşçasına.. 🫧
Yeni çökmüş akşam
Eteklerimde sağanak yağmurlar.
Gökyüzünden kıyılarıma vuran karanlık,
Ve… ve dünya aydınlık
Ben kutusunda bir yerde ıslanmış bir kedi yavrusu gibi
Duruyorum öyle titrek..
Kapılar
Ziller
Yapraklar
Ve… ve dünya karanlık
Yapraksız ıslak ağaçlarda bir kuş
Ve yağmur
Gökyüzü karanlık…
Auroba
Hep, olmamız gerektiğini düşündüğümüz kendimiz ile — hep biraz “şaşarak” — olmakta olduğumuzu gördüğümüz kendimiz arasındaki aykırılık, sanki, orası burası delik bir şemsiyeyle sağanak altına çıkmışız gibi bir etki bırakır üzerimizde
