İnsan alemde hayal ettiği müddetçe yaşar.
-Yahya Kemal Beyatlı
ÖzleyenGönlümle oturdum da hüzünlendim o yerde,
Sen nerdesin, ey sevgili, yaz günleri nerde!
Dağlar ağarırken konuşurduk tepelerde,
Sen nerde, o fecrin ağaran dağları nerde!
Akşam, güneş artık deniz ufkunda silindi,
Hülya gibi yalnız gezinenler köye indi
Ben kaldım, uzaklarda günün sesleri dindi,
Gönlümle, hayalet gibi, ben kaldım o yerde
Yahya Kemal Beyatlı
Artık demir almak günü gelmişse zamandan,
Meçhule giden bir gemi kalkar bu limandan.
Hiç yolcusu yokmuş gibi sessizce alır yol;
Sallanmaz o kalkışta ne mendil ne de bir kol.
Rıhtımda kalanlar bu seyahatten elemli,
Günlerce siyah ufka bakar gözleri nemli.
Biçare gönüller. Ne giden son gemidir bu.
Hicranlı hayatın ne de son matemidir bu.
Dünyada sevilmiş ve seven nafile bekler;
Bilmez ki, giden sevgililer dönmeyecekler.
Bir çok gidenin her biri memnun ki yerinden.
Bir çok seneler geçti; dönen yok seferinden
-YAHYA KEMAL BEYATLI
Eylül Sonu
Günler kisaldi. Kanlica'nin ihtiyarlari
Bir bir hatirlamakta geçen sonbaharlari.
Yalniz bu semti sevmek için ömrümüz kisa...
Yazlar yavasça bitmese, günler kisalmasa...
Içtik bu nadir içki'yi yillarca kanmadik...
Bor böyle zevke tek bir ömür yetmiyor, yazik!
Ölmek kaderde var, bize ürküntü vermiyor;
Lakin vatandan ayrilisin istirabi zor.
Hiç dönmemek ölüm gecesinden bu sahile,
Bitmez bir özleyistir, ölümden biter bile.
Yahya Kemal Beyatlı.