Yarım bıraktığım kitaplardan. Belki de ben anlamadım benim hatam bilemiyorum. Bir daha da Bilge Karasu okur muyum sanmam. Sevenlere iyi okumalar ama ben sevmedim.
“Mutlu bir ülke gibiydi çocukluğum, babamın mutlak egemen olduğu!”
Arturo’nun Adası’nın uzun zamandır baskısı yoktu, #canmodern diziden yayımlandı @sirinetik
Kitabın alt başlığı Bir Çocuğun Anıları. Arturo Porcida Adası’nda (3-4. görsel) geçen çocukluğunu anlatıyor. Annesi doğumda ölmüş, babası sık sık seyahatte ve ‘Oğlanlar Evi’ denilen evinde erkek hizmetkarlarla kalıyor. Evin daha önceki sakini kadınları sevmediği ve eve kabul etmediği için eve halk tarafından böyle bir isim takılmış, hurafelerle karışık. Arturo sadece anne sevgisi değil, kadın sevgisini ya da şefkatini hiç görmemiş bir çocuk. Birgün babası Arturo’dan birkaç yaş büyük bir kızla evleniyor ve Arturo’nun narsist erkeklerin egemenliğindeki dünyası da değişmeye başlıyor. Arturo’nun çocukça anlamlandırmaları, bastırılmış arzuları, trajik ilgi arayışları çerçevesinde şekillenen bir hikaye. Hayatta kendi trajedisini hazırlıyor, Dünya Savaşı yaklaşmakta…
Elsa Morante’nin anlatımını sevdim, okudukça içine çeken bir hikaye ve akıcılığıyla da çoğu okura hitap edecektir. Şadan Karadeniz önsözde Morente’yi keşfetmesini anlatıyor, Bilge Karasu bu kitap için ‘Zamanım olsa hemen çevirirdim.” demiş…
#şadankaradeniz çevirisi
#nükhetpolat editi
Öztürkçe çeviriye bazı okurlar mesafeli, ben de pek anlaşamam. Bu kitapta bu sorunu yaşamayacaksınız:)
Girift bir olay örgüsü!
Bilge Karasu'nun Kılavuz, Gece, Göçmüş Kediler Bahçesi,Altı Ay Bir Güz kitaplarını okudum. Bu kadar kitabını okuduğum yazar zaten kalemimi beğendiğim bir yazardır. Uzun Sürmüş Bir Günün Akşamı Bizans'a götürüyor okuyucusunu Andronikos , İokim, Ravenna manastır, keşişler... Andronikos ile sorguluyoruz insanın yaşadığı ortamdan, çevreden etkilendiğini. Gerçi Göçmüş Kediler Bahçesi'ni daha çok beğenmiştim. Belki analizini yazarım buraya. Karasu'nun kalemine alışkınsanız oldukça girift bir olay örgüsü vardır okuyucusunu zorlar. Yine de keyifliydi. Ama önceki kitaplarından aldığım tadı alamadım. İyi okumalar!
Bilge Karasu'nun "metin"lerini okumak ve anlamak bir hayli zor. Bitirdikten sonra cevabı bulunmamış birçok soru, havada kalan bir kurgu, bir doymamışlık/tatmindizlik hissi bekliyor okuru. Rüya , bilinçaltı, üst kurmaca yani bir postmodern eserde bulunması gereken ne varsa azar azar bakabilirsiniz. Anlam aramaları içinde kayboluyor oradan oraya savruluyorsunuz. (Ki aslında Karasu'nun en kolay okunan kitabı diyebilirim) Başkahraman Uğur uykuda da uyanıkken de düş görüyor. Okuru da bu düş dünyasının içine sokuyor. Gerçeklik algısını yitirmesine neden oluyor. Metindeki yer adları bile hayali uydurulmuş yerler. Bu eserinde de kedi kahraman olarak yerini almış.
Karasu'nun kendine özgü farklı bir dili var. Anlatım kapalı olsa da kısa cümleler kuruyor olması okumayı biraz rahatlatıyor. En ilginç yanlarından biri de metinlerinde "ve" bağlacını hiç kullanmaması. Bilge Karasu kendi yazdıkları için roman yerine "metin" kavramını kullanıyor. Hatta bu sözcüğü dilimize armağan eden de yazarın kendisi.
Eserin 110 sayfa olması yarım bırakmanızı engelliyor. Sakin bir kafayla, geniş bir zamanda başlayın ve bitirin. Okumayı zamana yaymak anlamayı zorlaştırabilir.
bilge karasu ile tanışmak için sanırım doğru kitap buydu çünkü o kadar etkilendim ki pek adetim olmadığı üzere ikinci bir kitabına da hemen başladım.
ilk yarısı beni resmen heyecanlandırdı, gerek kurgusunun sadeliği gerek din felsefesi özelinde sorduğu/sordurduğu sorular ile düşünce zeminimi hareketlendirmeyi iyi becerdi. bu meseleyi hristiyanlık üzerinden değil de islam üzerinden işlemiş olsaydı yine aynı ruhla okur muydum diye düşündüm sık sık.
dili de son derece kendine has, çarpıcı. Türkçeye bu denli hakim yazarlarla tanışmak beni keyiflendiriyor.
ikinci yarıda nedense yer yer bunalttı, ilk yarıdan sonra yavan geldi de denilebilir. ikinci kısmın da belki aşağı kalır yanı yoktur ama beni tutamadı, aynı ölçüde sarılamadım. yine de ilk yarının hatırına sonuna kadar tavsiye edilir...
#Kılavuz gotik ile polisiye karışımı kurgusu ve üst kurmacalarıyla postmodern roman türüne giren bir eser. Okuru, rüya/hayal gücü/kurmaca ve gerçekler arasında gidip gelen kurgusuyla edilgen konumdan çıkarıp boşlukları doldurmaya yönlendiriyor. Bilge Karasu'nun eserlerinde "ölümle-sevi iç içe" geçtiği bilinmektedir. Bu eserde de