Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
"Bir halkı ortadan kaldırmak için, belleğini yok etmekle işe başlanır," diyordu Hübl. Kitaplarını, kültürlerini, tarihlerini yok ederler. Bir başkası onlara başka kitaplar yazar, bir başka kültür verir, bir başka, tarih uydurur. Ve böylece halk, yavaş yavaş ne olduğunu, daha önce ne olmuş olduğunu unutmaya başlar. Çevresindeki dünya da onu daha çabuk unutur"
bugüne kadar okuduğum en güzel kitap oldu... sanırım hayatımda bulunduğum döneme uygun bir kitap seçimi yapmamın da etkisi var. kendi düşüncelerimi çok çok kez kitapta bulmak fazla keyifliydi. yazarın kalemi olağanüstü güzellikte. ve tamina... hala etkisindeyim. herkesin unutmaya çalıştığı biri vardır, olmuştur veya mutlaka olacaktır. herkes tamina'da kendinden bir şeyler bulacaktır. ben unutmaya çalışıyorum ve kitabı okurken gerçekten de zaman zaman zorlandım. cümleler ağır geldi ve bir süre boşluğa bakma ihtiyacı hissettim. bu kitabın yarama tuz bastığını ve beni iyileştirdiğini düşünüyorum :)
Peki o halde bakışını bu kadar ağırlaştıran şey ne olabilir?
"Bunlar anılar değil, pişmanlıklardır." diye açıklıyor genç adam. Tamina unutmuş olduğu için kendisini hiçbir zaman bağışlamayacaktır.
"Peki ne yapmam gerek?" diye soruyor Tamina.
"Unutmak, unutuşunuzu unutmak." diyor genç adam.
Gerçekten de gülüşün ve unutuşun kitabı tam anlamıyla..
Milan Kundera, beni Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ile tavlamıştı. Dilinin orjinalliği beni benden alır. Camus ve Sartre, bilhassa Pessoa ve Cioran'da rastladığımız o gereksiz ' ben kendime ağır adamım' tripleri yok Kundera'da. Kişiliğinin gücünden sanıyorum bu. Olaylarla ve yaşamla tüm nihilizme rağmen gücü tükenmediğinden mücadelesi de bitmemiş. Tabi siyaset onu inanılmaz yıpratsa da, kadınlarla arası iyi olduğundan iyi inceleme olanağı bulmuş kadınları. Camus'nün aksine, bu kadınlar onun kitaplarında epey yer tutar. Cinselliği problemli olan adamlardan değildir, takıklığı yoktur. Kitabında kanıtladığı gibi, sadece doğanın ona verdiği bir varlık olarak görür buna, ufak masum bir melek gibi tanımlar bu hissiyatını. Aşkı ise ayırır cinsellikten. Belki de karısının her şeye rağmen senelerdir devam sebebidir bu. Ya da onun asla ayrılmama sebebidir. Kitapta en çok dikkati çekecek diğer husus, kitapta bizatihi otobiyografik yazılar da vardır ve siyaset, Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'nde olduğundan fazladır. Kitabını çeşitleme usulü ile yazdığını söyler, hakikaten de en orijinal üsluptu bu. Yazın ağır kitap gitmez. Ama bomboş da okumak istemiyorsanız, Kundera okuyabilirsiniz. Kundera o basit ve samimi üslupla neler neler anlatır.. Gözlerim doldu yaşadıklarını okurken. Büyük bir hınç duydum güzelim Çekoslovakya'nın başına gelenlere. Ne denebilir ki?
İnsanlar olarak keşke bir fil hafızasına sahip olsak ve hassasiyetine... Teknolojik gelişmeyle (pek sanmıyorum geliştiğimizi) birlikte belki de zamanın hızına ayak uydurma telaşıyla koşturuyor ama yaşayamıyoruz. Çarçabuk yaşıyoruz her şeyi, tüketiyoruz. Sorgulamadan linç etmeye, karalamaya, göklere çıkarmaya o kadar hazırız ki... aman geri kalırım korkusuyla sürüye uyuyor, araştırmadan, bil-meden akıma kapılıyoruz. Tüketim için ne kadar hevesliysek üretim için de o kadar duyarsızız. İşin garip tarafı üretenlere de bi gıcığız. Toplum olarak -daha ileri gidip insanlar olarak diyeceğim- üreten insana alerjik reaksiyon göstermeye başladık. Herkesin bir şeyler üretmesini, kimsenin hiçbir şeyi unutmamasını beklemiyorum elbette. Hiç değilse arada bir hatırlayın. Olmaz mı?
Bu kitap ve hissettirdikleri, düşündürdükleri bunlar...
#alıntı
"İnsanın iktidara karşı savaşımı, belleğin unutuşa karşı savaşımıdır."
"Günümüzde zaman büyük adımlarla ilerliyor. Tarihi olaylar bir gecede unutuluveriyor, hemen ertesi sabah bir yenisinin çiğ damlacıkları parlamaya başlıyor ve artık öykücünün anlattıklarına bir fon perdesi oluşturmaktan çıkıp özel yaşamın o tekdüze bayağılıklarınn arka planda yer aldığı bir perdede oynanan çok şaşırtıcı bir serüvene dönüşüyor."