Gerçekten de gülüşün ve unutuşun kitabı tam anlamıyla.. Milan Kundera, beni Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği ile tavlamıştı. Dilinin orjinalliği beni benden alır. Camus ve Sartre, bilhassa Pessoa ve Cioran'da rastladığımız o gereksiz ' ben kendime ağır adamım' tripleri yok Kundera'da. Kişiliğinin gücünden sanıyorum bu. Olaylarla ve yaşamla tüm nihilizme rağmen gücü tükenmediğinden mücadelesi de bitmemiş. Tabi siyaset onu inanılmaz yıpratsa da, kadınlarla arası iyi olduğundan iyi inceleme olanağı bulmuş kadınları. Camus'nün aksine, bu kadınlar onun kitaplarında epey yer tutar. Cinselliği problemli olan adamlardan değildir, takıklığı yoktur. Kitabında kanıtladığı gibi, sadece doğanın ona verdiği bir varlık olarak görür buna, ufak masum bir melek gibi tanımlar bu hissiyatını. Aşkı ise ayırır cinsellikten. Belki de karısının her şeye rağmen senelerdir devam sebebidir bu. Ya da onun asla ayrılmama sebebidir. Kitapta en çok dikkati çekecek diğer husus, kitapta bizatihi otobiyografik yazılar da vardır ve siyaset, Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği'nde olduğundan fazladır. Kitabını çeşitleme usulü ile yazdığını söyler, hakikaten de en orijinal üsluptu bu. Yazın ağır kitap gitmez. Ama bomboş da okumak istemiyorsanız, Kundera okuyabilirsiniz. Kundera o basit ve samimi üslupla neler neler anlatır.. Gözlerim doldu yaşadıklarını okurken. Büyük bir hınç duydum güzelim Çekoslovakya'nın başına gelenlere. Ne denebilir ki?

Gülüşün ve Unutuşun KitabıMilan Kundera · Can Yayınları · 20191,117 okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kader▲