İlâhî sevgi kalbin dışında kaldığı ve kalbin içine işlemediği zaman kul, hem dünyası hem ahiretiyle birlikte olur; zikirle gaflet arasında yaşar. Sevgi, kalbin özüne girdiğinde ve kalbin zarını yaktığında, kul dünyasını da ahiretini de unutur; nefsinden ve hevâsından uzaklaşır, Mevlâ'sının sevgisi içinde kendini kaybeder.