"Bir gün bir sinir hastalıkları uzmanına bir hasta gelir.
“Doktor, der, hastayım, hayattan zevk alamıyorum.
Açlar aklıma geliyor, yemek yiyemiyorum. Çıplaklar hatırıma geliyor, onlarla birlikte üşüyorum.
Her cinayette kendimi suçlu buluyorum. Her katil bıçağının kabzasını sanki benim ellerim tutmuştur.
Her atılan kurşun benim kalbime saplanıyor. Bütün bu toplumun suçları benim omuzlarıma yüklenmiş.
Artık gülmesini unuttum.
Doktor, hastasını omzundan tutar, pencerenin önüne getirir, perdeyi aralar, parmağıyla karşı duvardaki afişi gösterir.
Bu afişte, bir sirk palyaçosunun reklâmı vardır.
“Azizim, der, şu palyaçoyu görüyor musun?
Tavsiye ederim, her gece bu palyaçonun gösterilerine git.
Bütün kederini, elemini, derdini unutursun.
Gülmeyi, kahkahayı öğrenirsin. Hayattan yeni baştan zevk almaya başlarsın.
Hasta, başını eğer,
-Doktor, der, işte o palyaço benim!
Yazarlık hayatım, bu palyaçonun hayatına benzer.
Sevgili okurlarım! İşte o kavgadan geriye kalan gözyaşlarından süzdüğüm şu bir avuç kahkahadır...
Aziz Nesin
Abdürrahim Balcıoğlu
Aziz arkadaşım:Bir akşam garipliğinde mektubun elime gökten düşer gibi düştü. Bütün varlığımı hüzünlü bir sevinç kapladı. Var ol, sağ ol! Biz insanlar noksan yaratıklarız!.. Aranmak, sevilmek isteriz! Gerçekten bizi alâkalar kadar alâkadar eden ne var!..Sevgili arkadaşım, ben bildiğin gibi hapishanedeyim. Demir kapıların, kaim yapıların
"Bir gün bir sinir hastalıkları uzmanına bir hasta gelir.
“Doktor, der, hastayım, hayattan zevk alamıyorum.
Açlar aklıma geliyor, yemek yiyemiyorum. Çıplaklar hatırıma geliyor, onlarla birlikte üşüyorum.
Her cinayette kendimi suçlu buluyorum. Her katil bıçağının kabzasını sanki benim ellerim tutmuştur.
Her atılan kurşun benim kalbime saplanıyor. Bütün bu toplumun suçları benim omuzlarıma yüklenmiş.
Artık gülmesini unuttum.
Doktor, hastasını omzundan tutar, pencerenin önüne getirir, perdeyi aralar, parmağıyla karşı duvardaki afişi gösterir.
Bu afişte, bir sirk palyaçosunun reklâmı vardır.
“Azizim, der, şu palyaçoyu görüyor musun?
Tavsiye ederim, her gece bu palyaçonun gösterilerine git.
Bütün kederini, elemini, derdini unutursun.
Gülmeyi, kahkahayı öğrenirsin. Hayattan yeni baştan zevk almaya başlarsın.
Hasta, başını eğer,
-Doktor, der, işte o palyaço benim!
Yazarlık hayatım, bu palyaçonun hayatına benzer.
Sevgili okurlarım! İşte o kavgadan geriye kalan gözyaşlarından süzdüğüm şu bir avuç kahkahadır...
Aziz Nesin
