• Turnalar gidiyor; ben kalıyorum..’
Sayfa 13 - Timaş
Artık görünmüyor mevsimde hüzün
Bulutlar bir garip rüyaya dalmış
Ufukta güneşi ağlatan yüzün
Bir mülteci gibi tenhâda kalmış
Toprak yandı gülüm; çeşmeler zehir
Şimdi bilsen de bir, bilmesen de bir
Kaç kere çağırdım seni öteden
Turnalar uçurdum gittiğin yere
Bin parça eyledin kalbimi neden
Ruhum bir başına düştü göklere
Bana tebessümle bakıyor
"Tanrı'nın ilk yarattığı bir Işık özüydü. Her şey Işık'la başladı. Kör karanlık ve yoğun kütlesinin dışındaki patlamadan. Bu yüzden hâlâ tapınaklarımızdaki ateşe tapıyor ve onu ebediyen canlı tutuyoruz. Ancak sonrasında Tanrı Güzellik'i, Aşk'ı yarattı... Farsçadaki adıyla Mihr... Adı dünyanın tüm dillerinde kutsansın... Nostalji. Biz ona üçlü diyoruz, unutma.
"Güzellik, Aşk ve Nostalji kardeştiler, elbette. Henüz var olmayan bir gökyüzünde arka arkaya uçuşan turnalar ya da sığırcıklar gibi Tanrı'nın aklının ışık küresinin içinde uçarak, oynayarak, hep beraber mutlu mesut yaşıyorlardı. Sonra bir gün ayrıldılar. Güzellik, yani ilk doğan çocuk, kendine baktı ve gülümsedi. O gülümsemeden aniden doğdukları söylenir; yağmurdan sonra güneşin istila ettiği çayırdaki çiçekler gibi, binlerce ve binlerce melek.
"Onun hizmetinde yaşayan, daima ona yakın ve daima onu izleyen Aşk'ın, o gülüşün ihtişamıyla gözleri kamaştı, şaşkınlığın ve deliliğin sersemliğine yakalandı ve kaçtı.
"Nostalji, küçük kardeş, yalnız kalmaktan korkmuş bir hâlde Aşk'ın omuzlarına atladı; sıkıca sarılıp onu daima yanında tutması için yalvardı.
"O zamandan beri Aşk, yani Mihr, yaşlı ama hâlâ genç, fakir ama yüksek mertebede, huzursuz bir şekilde dünyayı dolaşır, Nostalji ile yaşar ve onunla insanların ruhlarını ziyaret eder, kayıp Güzellik'e duyulan arzularını uyandırırlar."
Sayfa 70Kitabı okudu
Fikr-i Sabit
Ne bileyim ben
Kimdi Amerika’yı keşfeden
Ne eder beş kere beş
Güneyden mi kuzeyden mi doğardı güneş
Kaçıncı padişahtı Yavuz
Aylardan nisan mı yoksa temmuz
Ne bileyim nereye gider turnalar
Şeftali ne zaman çıkar
Bahçemde gül açmış ya karanfil
Umurumda değil
Sabahlara dek kadeh elde
Aklım fikrim o güzelde.
Sayfa 138 - Can YayınlarıKitabı okudu
Dünyanın, insanın ve gündeliğin kaç bin yıllık dehşetinden uzaklaşmak için, şiir niyetine:
"kır böcekleri, ardıç kuşları, bal ve akik sarıları...
kar serçeleri, taş bülbülleri, kiraz kuşları...
ezan çiçekleri, mercanköşkler, bal petekleri...
turnalar, arı kuşları, sabunotları...
aksöğütler, süpürge çiçekleri, buhurumeryemler...
çoban kaldıranlar, erguvanîler, ah o kuşlar, kuşlar...
dere kumruları, saksağanlar, akleylekler...
zakkum kokuları, ökseotları, akşamsefaları...
çalı bülbülleri, kumkuşları, kervan çullukları...
yelkovan çiçekleri, üvezler, zemberek otları...
su turnaları, çapkınlar, baştankaralar...
kum zambakları, kar sümbülleri, çan çiçekleri...
kandil çiçekleri, gülibrişimler, melekotları...
çayırdüğmeleri, çobanpüskülleri, karakavaklar...
anber ağaçları, çoban dikenleri, su sümbülleri...
çalı gölgeleri, taş yoncaları, mühr-ü süleymanlar...
kuş iğdeleri, diken ardıçları, kevenler...
sıracaotları, keşişbaşları, kaya gülleri..."
(Öyle miymiş'ten)
OLSAN DA BİR OLMASAN DA
Artık görünmüyor mevsimde hüzün
Bulutlar bir garip rüyaya dalmış
Ufukta güneşi ağlatan yüzün
Bir mülteci gibi tenhâda kalmış
Toprak yandı gülüm; çeşmeler zehir
Şimdi bilsen de bir, bilmesen de bir
Kaç kere çağırdım seni öteden
Turnalar uçurdum gittiğin yere
Bin parça eyledin kalbimi neden
Ruhum bir başına düştü göklere
Bana tebessümle
Sayfa 88 - TimaşKitabı okudu
