Sonradan öğrendim: işkence sırasında kusarmış insan ve iyiymiş kusmak. Kusunca korkar, işkenceyi keserlermiş.Kusmadım. Kusamadım. Bilerek aç bıraktılar beni.
Sayfa 214 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
«İki gün öncesine kadar ‘Birinci’ sigarası içiyorduk,» dedi. «Sonucun böyle olacağını bildiğimizden, hiç olmazsa son iki günümüzde filtreli sigara içelim dedik.» Ardından da «Gelmekle çok iyi ettiniz,» dedi. «Ölüme nasıl gittiğimizi gözlerinizle görüp yarınki kuşaklara doğru anlatasınız diye sizlerin bu olaya tanık olmanızı istedik. Cezaevlerindeki devrimcileri benim için tek tek öpün. Bizleri de Taylan’ın yanına gömün.»
Sayfa 242 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Klasik dar kafalı sağcı .. =))
Giderken önümüze çıkan bir albay, çok alaycı bir tavırla, «İmamı kabul etmediler, dini tören istemediler; bunlar müslüman değilmiş,» dedi.
Halit bey, «Bu onların kendi bileceği şey,» dedi.
Albay, bize dokundurmaya çalışarak, «Tabii tabii, bunu siz de bilirsiniz,» dedi.
Sayfa 245 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Deniz’i ayağa kaldırdılar.
Ceplerinde ne var ne yoksa çıkarıldı. «Parkam nerde?» dedi Deniz.
Parkası, odada, kapının arkasında asılıydı. Gösterdiler.
«Parkamı babama teslim edin,» dedi.
Savcı, «Parkanı da, cebinden çıkanları da, mektubunu da babana teslim edeceğiz,» dedi.
Deniz’in cebinden birazcık para da çıkmıştı. Onbeş lira kadardı.
Savcı, mahkemenin kararını okudu kısaca. «Bu karar sana mı ait?» diye sordu Deniz’e. «Bu kararı kabul etmiyorum, reddediyorum,» dedi Deniz.
Sayfa 248 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Bir infaz olayının tanığı gibi değildim, devrimci bir eylemi izliyor gibiydim. Tepkim olağandı. Çok dikkatliydim: Tabure masadan düştü yere. Deniz’in ayakları masaya değdi, tabanlarıyla basamadı ama uçları değdi masaya. Anlaşılan, Deniz’in uzun boylu oluşunu hesaplayamamışlardı.
Bu durum, görevlilerde bir şaşkınlık yaratmıştı.
İnfaz savcısı, «Masayı çekin altından!» diye bağırdı.
Masayı çektiler. Gitmişti Deniz.
Sayfa 251 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Katranı kaynatsan olur mu şeker ...
İnfaz savcısına döndü: «Mektuplarımı babama verirsiniz, değil mi?» dedi.
«Elbette veririz,» dedi savcı. «Bize güvenin yok mu?»
«Yok tabii,» dedi Yusuf. «Size niye güveneyim?»
«Veririz, veririz. Merak etme sen,» dedi savcı.
Ve infaz savcısı, sözünde durmadı: Yusuf’un yazdığı iki mektuptan birini,köylülerine, akrabalarına yazdığı ikinci mektubu yerine iletmedi.
Sayfa 254 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
«Yusuf Aslan’ın infaza engel bir rahatsızlığı var mı?» dedi savcı.
«Hiçbir şeyim yok,» dedi Yusuf. «Sanki komada olsam asmayacak mısınız?»
Sayfa 256 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Allah muhafaza yeraltını da karıştırırlardı , değil mi ?!
Çocukların yan yana gömülmesi konusunda bir tartışma oldu. Biz yan yana gömülmelerini istiyorduk. Onlar karşı çıkıyorlardı.
«Yani yan yana gömülürlerse üçü birleşip yeni bir eyleme mi girişecekler?» dedik.
Sayfa 271 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Deniz Gezmiş : NON SERVIAM !!!
Başbakan Nihat Erim'in konuşmasını dinledik, gazetelerden de okuduk. Bizim af dilememizi, yaptıklarımızdan pişmanlık duyduğumuzu belirtmemizi istiyor. Af dilemeyi düşünmüyoruz. Ölüme, bir devrimciye yakışır biçimde gideceğiz. Biz bu yola, halkımızın yararını düşünerek baş koyduk. Af dileme söz konusu olamaz. Böyle bir şey yapmayacağız. Siz de analarımıza babalarımıza dostlarımıza söyleyin, bizler adına kimseden af dilemeye kalkışmasınlar; küçüklüktür bu-, bunu yapmasınlar; bizleri küçük düşürmesinler.
Sayfa 286 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu
Elbette size verilen görevi yaptınız ..
Yazdırılma işi tamamlanınca Ali Elverdi tutanağın bir kopyasını alır, büküp cebine koyar. İki avukatın önünden geçerken durur:
«Sizler avukat olarak görevlerinizi sonuna kadar yaptınız. Ama bu iş başka iş,» der. «Elinizdeki her imkânı kullandınız. Mukadderat böyle imiş. Allah taksiratlarını affetsin.»
İnfaz savcısı, coşku içinde atılır:
«Görevlerini yaptılar tabii. Ama biz de yaptık.» Ali Elverdi yürür gider.
Sayfa 287 - Can Yayınları 2. Baskı 1986Kitabı okudu