İnsanın kul olması yönüyle, yani yokluğun merkezinde ve faniliğin en aşağı noktasında bulunmasından ötürü yaratıcıya bizzat yaklaşması mümkün değildir. Bu bakımdan yakınlık kurltarafından değil, Allah tarafındandır. Bu hakikat bakara suresinin 186 ayetinde "eğer kullarım sana beni sorarlarsa Ben yakınım" ifadesinde çok net bir şekilde ortaya konulmaktadır. Soracağım kalıp çerçevesinde inen ayetler içerisinde sadece bu ayette "de ki" ifadesini olmaması, cevabın doğrudan doğruya "Ben yakınım" şeklinde verilmesi, Allah'ın kulu ile kendisi arasında peygamber de dahil hiçbir vasıtanın gülmesini istemediğinin açık kanıtıdır.