Bir sanat yapıtı hem pusula gibi gidilmesi gereken yönü, hem de bir saat gibi içinde yaşadığımız zamanı göstermelidir.
Şairlerdir türlü çirkinliği, kötülüğü yenecek, düzeltecek olan.
Göğü seyreden insan kopuyor yeryüzünden. Sorunlardan, kişilerden, gündelik dertlerden.
Suçtu insanoğlu için güzel olan ne varsa. Hepsi sınırlıydı.Hareketler, istekler, düşler bile. Oysaki, asıl suç insanoğlunun böyle yaratılmasındaydı. Kişi bir an geliyordu, boş veriyordu herşeye. Bütün değer yargılarına arkasını çeviriyordu. Fazla incelemiyordu yaşamasını. Alışılmış düzenin dışına insandan üstün bir güç onu iteliyordu. Suç, insan olmaktı. İnsan yaratilmakti demek.
Sayfa 131Kitabı okudu
Kolay değil yaşamın çirkinliğini bile güzel bulmak. Yaşamın güzelliklerinin bile çirkinleştiği bir çağda, bir toplumda, bir ülkede hele...
Demek bazı anlarımızda daha aydınlık, daha kavrayışlı bir durumda oluyoruz.
Öyle düşünülmemiş, gelişi-güzel konulmuş kurallara uymayı boynuma borç saymıyorum.
Edebiyat güz yapraklarına bakıp düşlere dalmak mıdır yalnız? … Sanatta, edebiyatta geri kalmış, edebiyatla ilgilenmenin suç sayıldığı bir ülkede hiçbir sorun, hiçbir dert ortadan kalkamaz.
Sayfa 110Kitabı okuyor
Güneş altında yürürken değişiyor, gençleşiyor kişi.
Olaylar geçer de, unutulur da. Ama sözler geçmez, unutulmaz.
Zamanı ortadan kaldıran şeyler vardır.
Başkalarından kaçmak, saklanmak kolaydır. Ama kendimizden kaçamayız bir yere, saklanamayız da..
İsteklerimiz, düşlerimiz uçup gidiyor çoğu kez.