Gitmesine giderim bu şehirden ama
Düşündüğüm bir yer var….
Gokyüzünden kayan yildız
Masamdaki boş daktilo
Bitti mi tum serüvenim?
Madrid 1937
Artık hiçbir şey yok bu kentte
Sevdiğim şeyler olan bu kentte
Ne ekmek var ne ışık,
Düşüyor soğuk bir kristal
Kurumuş sardunyalarin üstüne.
Sayfa 50Kitabı okudu
Adını anmak için
Gelmişim bu dünyaya
Özgürlük
(Louis Aragon)
Sayfa 398
Belki artık yeniden yeniden bulunacak, keşfedilecek dünyalar yok; zeka alanı günümüzde belki de eksiksiz, kendini tamamladı. Ama şu da bir gerçek, her şeyin bulunmuş olması yetmez. Her şey bulunsa bile, işlenmemiş ya da yetkinleşmemiş olanı işlemek ve yetkinleştirmek gerek. Hasatın verimli kılabileceği daha nice ovalar var.
Sayfa 17
Şairler gökten zembille inmez. şiir şairin üretimidir. Şair bir toplum içinde Yaşar, dolayısıyla onun içinde yaşadığı toplumun değer yargıları, sosyal konumu ve bunun sonucu olan şiir akımları yönlendirir.
Sayfa 13
Abdülhak Hamit, Victor Hugo’un büyük sesine özendi. Yahya Kemal’in savıyla Tevfik Fikret ve Mehmet Akif, François Coppee’nin Türkiye’deki tilmizleri oldular. Ahmet Haşim kendini sembolist sandı. Yahya Kemal yazılarında, başta Jose-Maria Heredia olmak üzere, Paul Verlaine, Gerard de Nerval, Victor Hugo ve jean Moreas gibi Fransız şairlerinden etkilendiğini, ancak yöntem aldığını açıkça söyler. Yahya Kemal’in tilmizi Ahmet Hamdi Tanpınar ise, Valery’’yi göklere çıkarmasına rağmen, gerek şiirlerinde, gerek öykü ve romanlarında bir Nerval tilmizi olup çıkar. Cahit Sıtkı Tarancı hangi Fransız şairi çevirdiyse onların dizelerini, bazen olduğu gibi, bazen küçük değişikliklerle kendi şiirine aktarır. Necip Fazıl kısakürek de İngiliz Shakespeare ile birlikte Fransız Baudelaire’yi buluruz. Nazım Hikmet, “Mayakovski‘den etkilendiğim ileri sürülüyor, eğer etkilendiğim bir şair varsa o, Mayakovski‘den çok Paul Eluard olabilir” diyor.
Sayfa 12
Çünkü Tanzimat’tan günümüze dek şiirimiz, batı adıyla, arkadan, gecikmiş olarak, topal adımlarla hep Fransız şiirini izledi…” sen neredesin ey debdebeli, şanlı Fuzuli/kaldır başını, aç yüzünü bak neler oldu/ şiirin -ne tuhaf-kalmadı bir zevki, usulü/ halkın kimi Verlaine, kimi aşık Ömer oldu”
Sayfa 11