Deliyim ben: özgün olduğumdan değil, her türlü toplumsallıktan kopmuş olduğumdan. Öteki insanlar, değişik derecelerde, hep bir şeylerin savunucusudur, bense hiçbir şeyin, kendi deliliğimin bile askeri değilim: toplumsallaştırmam...
Sayfa 112
Yıkılmış değilim, ama burada bırakılmışım, bir kalıntı gibi..
Sayfa 111
kendi gözümde çılgın, başkasının gözünde yalnızca mantıksızım, başkasına bilgece anlatırım deliliğimi: bu deliliğin bilincinde olan, onun üzerine konuşan bir insan olarak..
Sayfa 111
Bende
Tanrı'nın sevgili kullarına ayırdığı günler kadar mutlu günler yaşıyorum; başıma ne gelirse gelsin, sevinçleri, yaşamın sevinçlerini tatmadığımı söylemeyeceğim artık..
Sayfa 110
Telefonda her zaman yola çıkış durumundadır, iki kez gider, sesiyle ve sessizliğiyle: kim konuşacaktır? Birlikte susarız: iki boşluğun tıkanıklığı. Telefondaki ses, "Senden ayrılacağım," der her saniye..
Sayfa 107
Dünya ötekini kendileriyle paylaşmamız gereken patavatsız komşularla doludur. Dünya kesinlikle budur: bir paylaşma zorunluluğu..
bugün doğum günüm benim; hastayım ve bunu ona söyleyemiyorum - söyleyemem de artık.
Yapı Kredi
Aşık olmanın acısını çektiğim zamanda yaptığımı bile yapamam: mutsuzluğu bile kullanamam...
Gerçek yas, sevilen nesneyi yitirmekten acı çekmek değildir; bir gün, ilişkinin teninde, kesin bir ölümün belirtisi gibi bir küçük leke saptamaktır: ilk kez sevdiğime kötülük ederim, hiç kuşkusuz istemeden, ama şaşkınlığa da kapılmadan..
İmge için yas tutuş, başaramadığım ölçüde, beni kaygılı yapar; ama başardığım ölçüde de hüzünlü kılar..