Roland Barthes bir dostuna duygunun silinip gideceğini ancak yasın kalacağını söylemişti. Dostu şöyle cevap verdi: Hayır, duygular geri gelir, bekle ve gör.
Duygular geri gelir.
Ancak Roland Barthes Yas Günlüğü kitabında bunun doğru olmadığını, zamanın yası hafifletmediğini, yasın bitimsiz olduğunu yazar.
Barthes, yasın duygusal yönü dışında, zamanın hiçbir şeyin geçmesine yardımcı olmadığını yazar.
Roland Barthes için dokunma hissi "en büyülü olan görme hissinin aksine hislerin en gizem bozucu olanıdır." Görme hissi mesafeyi muhafaza ederken dokunma hissi bunu iptal eder. Mesafe olmadan gizem olmaz.
Anneciğimin ölümünden beri hiçbir şey "oluşturma" isteği yok içimde — yazı alanı dışında. Neden mi? Edebiyat = Soyluluğun tek alanı (tıpkı anneciğimin olduğu gibi).
roland barthes
yas günlüğü
Kıskanç olarak, dört kez acı çekerim:
Kıskanç olduğum için,
Kıskançlığımdan dolayı kendimi suçladığım için,
Kıskançlığımın ötekini incitmesinden korktuğum için,
Bir bayağılığın beni tutsak etmesine boyun eğdiğim için...
Roland Barthes