"Herkes tarafından terk edilmiş ve canlı canlı gömülmüş hissediyordum kendimi.."
Mantıklı bir güven arayışı ile paranoya arasında ince bir çizgi vardır.
Olanlar çok üzücü ve korkutucu filan, ama sempati göstermek için taş döşekte yatacak değiliz ya.
İnsanlar en iyi durumda bile en kötüsünü düşünmeye hazırlar.
Herkes kendi hayatının diğerlerinden önemli olduğunu düşünüyor.
Sen şimdi nasılsan, bir zamanlar ben de öyleydim.
Ben şimdi nasılsam, sen de öyle olacaksın.
İnsan bedeni ölümünden 4 dakika sonra ayrışmaya başlar. Bir zamanlar yaşamı barındırırken, artık son başkalaşımlarını geçirmektedir.
Canlılığını yitiren vücut başka organizmalar için ziyafettir artık.
Ölüler de yaşayanlar kadar mahremiyeti hak eder.