Ben en karanlık yanlarımdan ve gecenin hoyrat kollarından koparıp benliğimi senin aydınlığına yürüdüm sevdiğim... Sana bir ömür muhacir kalmaya âmade varlığım...İçimi karış karış saran aşk sızısının acısıyla döndürdüm yüzümü sana... "Hiç-mi insafı yok sevda yamaçlarının"... Nice yangınlar büyüterek doldurdum heybemi... İçinde bir tek sen kokan hasretim var... Eğer-ki bir parça merhamet süzülmez ise gözlerinden, gam deryasına düşmemem için hiç bir sebep olmayacak bilesin...
Sayfa 318 - Tek Gül
-Hz. Âdem cennetten dünyaya gönderildiğinde Allah'a yalvardı: "Allah'ım; beni Muhammed (a.s) aşkına affet!"
Alemlerin Rabbi, Âdem (a.s)'dan sordu: "Ya Âdem, sen Muhammed (a.s)'ı nasıl öğrendin; ben henüz onu vücuda getirmedim?"
-Âdem (a.s) dedi ki: "Ey Rabbim! Sen beni yaratıp kalıbıma ruh üflediğin zaman başımı kaldırıp ârşa baktım." Orda bir yazı vardı: "Allah'tan başka ilah yoktur ve Muhammed (a.s) Onun rasülüdür."
-"Sen (mübarek) ismini, insanoğlunun en üstün ve sevgilisi olandan başkasına bağlamayacağına göre, onun kadir ve kıymetini buradan anladım."
Yüce Allah buyurdu: "Doğru söyledin Ya Âdem; O benim için insanoğlunun en sevgilisidir. Madem ki onun aşkına benden mağfiret istiyorsun, seni affettim."
Sayfa 36Kitabı okudu
Adem, beni Havva yanılttı dedi. Adem suçu Havva'ya yükledi. Ne yapsındı Havva? Nasıl ağlamasın da içine bastırsın? Adem bir tek emri çiğnemiş olmanın hüznünde; peki ya Havva? O hem emri çiğnemiş hem de sevdiği tarafından suçun öncüsü ilan edilmişti. Havva nasıl ağlamayabilirdi ki? Nasıl unutabilirdi, Adem'in bu sözlerini? Ahh Havva! Senden kaldı tüm kadınlara, suçlu ilan edilmek!
Sayfa 50Kitabı okudu
Ey İbrahim'in duası,
Ey Âmine'nin rüyası,
Ey Nebilerin ulusu!
Ey Ümmetinin kurtarıcısı!
Eyy Allah'ın en sevgilisi,
Ne güzeldir izine tanıklık etmek. Ne büyük şereftir ayağının izinden yürümek. Nasıl bir onurdur izinde İbrahim'in izini de tatmak.
Sen, sevgililerin en sevgilisi!
Sen yaratılmışların en şereflisi!
Gel ki, kurtulsun cehaletimiz!
Son bulsun, kalbimizde yoldan çeviren deli nefsimiz!
Sayfa 178Kitabı okudu
Tüm rüyaların hayra çıktığı kayalarda yazılıydı "Muhammed (a.s)!" Tüm yolların ötelere uzandığı işaretlerde adı gizliydi. Kurtuluşun anahtarıydı. Doğumdan öncesi de aydınlıktı, sonrası da. Adem'in affına oydu aracı olan, İbrahim'i dualarda avuçlayan, Yusuf'u zindanlardayken boynundaki muskada yazılı olarak ferahlatan, hep oydu. Tüm peygamberlerin müjdecisi, sebebi, sonuncusu.....
Sayfa 224Kitabı okudu
Hatice ölürken de mutluydu. Çünkü O âşıktı ve aşkı sonsuzdu. Bir ölüm ayırdığı gibi iki kalbi, gün gelecek bir ölüm kavuşturacaktı. Öyleyse sevgilinin aşkını hissederken ölmek de güzeldi.
Sayfa 336Kitabı okudu
Kahin dediler duymadı...Şair dediler duymadı...Sihirbaz dediler duymadı...Duymadığı sözcüklerin altında "Allah" dedi, kalbi mühürlü olanlar da bunu duymadı.
Sayfa 347Kitabı okudu
Allah Rasülü dünyaya sürgünlüğünün içinden, acılarının, kavminin işkencelerinin arasından, Rabbi'nin kapısına kadar gelmişti... Şimdi âşıklar mı kavuşacaktı? Şimdi âşıklar kavuşacaktı...Peki, şimdi ne konuşulacaktı? Şimdi sadece aşk konuşulacaktı... Yaşanılan her şey, yaşanılan her an ve görülen her nur iki aşığın varlığında ezele sır olarak kalacaktı... O sırdan ancak Allah'ın âşikar olunmasına rıza gösterdiği kadarı, insanoğluna duyurulacaktı ve insanoğlundan ancak kalbi mühürlü olmayanlar bu aşktan şüphe duymayacaktı...
Sayfa 355Kitabı okudu