"Savaşın en son anında, en son kurşunla yüreğinden vurulan en son asker olmanın ne denli acıklı bir şey olacağını sık sık düşünmüşümdür. Ama birisinin düşecek o en son asker olması gerek."
Biz mutluluk uğruna yaşadık, bu uğurda savaşa girdik, bu uğurda ölüyoruz. Hüzün, hiçbir zaman adımızla birlikte anılmasın.
Birbirimizi herhalde bir daha hiç göremeyeceğimizi biliyoruz. Ama gene de uzaktan sesini işitiyorum: "Bir daha görüşene dek hoşça kal, aşkım benim! - Bir daha görüşene dek, Gustina'm."
Yalnızca özne ile yüklem kalmıştır; sadık olan direnir, hain olan ihanet eder, kahraman mücadele eder, ödlek olan çözülür.
"Bu, dayanmak zorunda olduğum en ağır darbeydi. Ölümü bekliyordum, ama ihaneti değil."
Bir bilsen, Baba, güneşin bir kez doğuşunu görmeyi ne çok isterdim.
Yaşamın ikiz kardeşi olan acı sürekli olarak ve çok açık bir biçimde bunu anımsatıyordu bana.
Beni yanlış anladığınızda acı çektim.
ruhumuz ne güzel kanatlanıp gider
gökyüzündeki cennete
gökyüzündeki cennete