Kur’ani bir tabir olan zulüm, semantik analizde karanlık anlamına gelir. Birisine “zulmetmek”, onu karanlığa atmak demektir. Mecazi anlamda Allah’ın nurunu kesiyorsak, mesela fuhşiyatı teşvik edip doğruları yasaklıyorsak, insanları karanlık alana sokuyoruz demektir.
Halbuki aşk, peşindir, eldedir; sandıkta değil.
Sanki hangi durumda olursak olalım, arkaplanda bir bilinçdışı hayaller dizisi aktivitesini sürdürür ve biz farkına varmadan düşünce, duygu ve davranışlarımıza tesir eder.
İnsani değerlerin güneşin altındaki buz gibi eridiği yüzyılımızda, insanın kim olduğunu ve sıkışıp kaldığı ontolojik dar alanlardan nasıl çıkabileceğini anlamak ve anlatmak öncelikli bir gaye haline geldi…
Doğu’dan gelen güneş ışınları, insanlık ağacının Batı yakasındaki donmuş dallara tekrardan can verir de gelecek ilkbaharda çiçekler açar. İşte bu kitabı, bu umutla kaleme aldım.
Kasırganın merkezinden dünyayı izlemek geçici de olsa nefsime teselli verdi.
Herkes kendi kendisine en uzak olandır.
Özünde iyi niyet taşımadan yapılan eleştiriler, aslında bir başkasında kendi karanlık yönümüzü fark edip yadsımamızdan ibarettir. Böylece kendimize yabancılaşıp "insanlıktan" bir adım daha uzaklaşırız!
Sayfa 126Kitabı okudu
Muhatap ile muhabbet ortamında, acı veren süflî duygular, latif duygular haline gelir.
Sayfa 96Kitabı okudu
"İnsan olarak bizler özümüzden ve aslımızdan bihabersek veya uzak düşmüşsek kendi kendimize de yabancılaşmışız demektir."
Sayfa 42Kitabı okudu
"İnsan yaşadığı her anın sorumluluğunu taşımalıdır."
Sayfa 30Kitabı okudu