Şiir, bütün tutkuların önsezisi gibidir.
Daha sonra, hatıralarına ve matemine dönüşür.
Böylece hayatın iki uç döneminde ağlatır şiir;
Gençleri ümitle,
Yaşlıları pişmanlıkla.
Sanatta yücelik yorucu, güzellik kandırıcıdır; yalnızca dokunaklı olan yanılgıya düşürmez.
İnsan, meyvesini düşürmek için sallanan bir ağaç gibidir: Gözyaşını dökmeden sarsamazsınız insanı.