Amir b. Abdullah b. Zubeyr anlatıyor:
"Bir gün eve geç geldim.
Babam: -'Neredeydin?' diye sordu.
-'Birkaç kişiyi gördüm. Onlardan daha iyi müslüman görmedim. Oturmuş Allah'ı zikrediyorlardı. İçlerinden kimisi titriyor ve o kadar cezbeye tutuluyordu ki, Allah kokusundan bayılıyordu. Onların bu halini görünce yanlarında oturdum,' dedim.
Babam: -'Bir daha yanlarına gitme, dedi ve onun bu sözünü yadırgamış olduğumu zannetmiş olacak ki, sözlerine şöyle devam etti.
-'Rasulullah (sallallahu aleyhi ve sellem), Ebubekir ve Ömer (r.anhuma)'yı, Kur'an okurken gördüm. Hiç biri cezbeye tutulub bayılmıyordu, senin gördüğün bu adamlar Ebubekir ile Ensar'dan daha mı çok Allah'tan korkuyorlar?'
Amir diyor ki: "Babamın doğru söylediğini düşündüm ve bir daha da onların yanında oturmadım."
(Muhtasar Hayatu's Sahabe, Kandehlevi, sf: 499; Mecmau'z-Zevaid, I, sf: 189)
Siyer, Hayatü's-Sahâbe ve İslâm Tarihine Nasıl Bakmalıyız?
Siyer-i Nebevî (Resûl-i Ekrem'in Hayatı), Hayatü's-Sahâbe (Sahabe Hayatları) ve İslâm Tarihi anlatımlarında olması gereken şudur; şu anda o ahlâk ve sîrete nasıl kavușabiliriz, hayatımıza tatbik edebiliriz. Yoksa tarihte yaşanmış bitmiş ve günümüze bakmayan bir anlatım insanlara tesir etmez. Resûlullah (asm) Efendimiz için Cenâb-ı Hakk'ın (cc) "üsve-i hasene" yani "en güzel örnek" (Bkz. Ahzâb, 21) demesi bize hüsn-ü misal olduğunu göstermek içindir.
