Aliya İzzetbegovic
1993 yılında Ankara'nın Gaziosmanpaşa semtinde iki katlı bir binada Bosna-Hersek Cumhuriyeti'nin Ankara Büyükelçiliği binası törenle hizmete açılmıştı. Törende başta rahmetli Demirel olmak üzere devlet erkânının tümü ile yabancı temsilciler, basın vs. vardı. Bosna-Hersek bayrağının göndere çekilmesi sırasında bir bando da millî marşları çaldı. Nihayet, kalabalık dağıldı ve yeni binanın bahçe katında sadece rahmetli Ali Bey, büyükelçi ve fakir kalmış olduk. Sohbetimiz sırasında bazı siyasî fikirleri yorumladık. Derken bir sessizlik oldu ve Ali Bey, "Sizi anlıyorum, Kemal Paşa gibi düşünüyorsunuz. Ben de onun gibi düşünüyorum artık. Gördüğüm o kadar nefretten, zulümden, sahtekârlıktan, ihanetten, menfaatçilikten, cehaletten ve bencillikten sonra Kemal Paşa'ya hak vermemek mümkün olamaz."
Sayfa 188 - Ötüken Neşriyat
"Babannem ile bir tek babam gelmiş Kolaşin'den; babamın 7 erkek kardeşini köyde öldürmüşler. Dedem ve onun 4 kardeşi de öldürülmüş. Katliam sebebiyle, ancak yürüyerek vapura ulaşmışlar ve oradan da Türkiye'ye gelebilmişler."
Sayfa 72 - Ötüken Neşriyat