Aklıma düştü gözlerin
Boynumu büktüm ağladım
Elveda dediğin yerin
Yanına çöktüm ağladım
Anılar gezdi kanımda
Seni aradım yanımda
Tesbih gibi her anımda
Hasreti çektim ağladım
Her seven boyun eğmiş
Ayrılık ne yaman şeymiş
Gözden yaş dökmek neymiş
Gözümü döktüm ağladım
İçim garip gönlüm darda
Gözlerim karşı duvarda
Ben her akşam aynalarda
Yüzüne baktım ağladım
~Serdar Tuncer ~
Bundan 5 yıl önce Çanakkale'nin yeni kordon sahilinde bir şişe birayla sabaha karşı çektirdiğim bir fotoğrafı Google anılar olarak hatırlattı. Fotoğrafa baktığımda en çok değişen şeylerin tebessümüm ve biranın fiyatı olduğunu gördüm.
Saatler önce millete ona karşı artık hiçbir şey hissetmiyorum demiştim şimdi aklıma gelen anılar yüzünden kafayı yiycem
Sinema Bir Şiir Olsaydı O, En İyi Şairlerden Biri Olurdu!
Asla kaçırmamanız gereken Andrey Tarkovski filmleri
1-) SİLİNDİR VE KEMAN
Silindir ve Keman, Andrei Tarkovsky'nin 1960 yılında Sinema Enstitüsü'nü bitirmek için çektiği 45 dakikalık mezuniyet filmi. Film bir işçiyle kemana yeteneği olan bir çocuk arasındaki ilişkiyi anlatır. Tarkovsky'nin Ivan'ın Çocukluğu (film) Ivan'ın
Dağın Yamacındaki Büyüleyici Manastır: Sümela
Sabahın ilk saatleri, puslu hava eşliğinde servis aracımızla yola çıktık. Sümela Manastırı’nı ilk defa göreceğim için çok heyecanlıydım. Araç yavaş yavaş Trabzon Maçka’ya doğru hareket ederken ben solumdaki camdan Trabzon’u seyrediyordum. Gözlerimin önünden evler, apartmanlar, dükkanlar, okullar,
"Geçecek; her şey geçer, hepsi geçer. Hatta sonra, çok sonra anılar hükmünü yitirdikten, onu iyice unuttuktan, içindeki acının yerini kocaman bir boşluk aldıktan, keşke geçmeseydi dedikten sonra, keşke acısını bir hastalık gibi yüreğimde taşısaydım desen bile geçer. Zaman; insanla oynamayı seven, hem zalim hem de merhametli bir tanrıdır. Ona karşı çıkamazsın; yapman gereken beklemek. Onun, derin bir unutuşla bizi rahatlatacak örtüsünü üzerimize örtmesini beklemek..."
.
.
#ahmetümit #aşkköpekliktir
Ağladım
Aklıma düştü gözlerin
Boynumu büktüm ağladım
Elveda dediğin yerin
Yanına çöktüm ağladım
Oturduk sanki gözgöze
Hayalinle ben diz dize
İki çay söyledim bize
Serdar Tuncer
Aklıma düştü gözlerin
Boynumu büktüm ağladım
Elveda dediğin yerin
Yanına çöktüm ağladım
Anılar gezdi kanımda
Seni aradım yanımda
Tesbih gibi her anımda
Hasreti çektim ağladım
Her seven boyun eğmiş
Ayrılık ne yaman şeymiş
Gözden yaş dökmek neymiş
Gözümü döktüm ağladım
İçim garip gönlüm darda
Gözlerim karşı duvarda
Ben her akşam aynalarda
Yüzüne baktım ağladım
Bunu sana neden yazdığımı bilmiyorum. Ama bu mektubu hiç okumayacağını biliyorum. Hayır korkma bu bir intihar mektubu değil. İntihar etmeyi düşünüyorum, hiç değilse şimdilik. Ama hayatın acımasızlığı karşısında kendimi intihar hayalleriyle avutuyorum işte. Biliyor musun birkaç kez gerçekten ciddi olarak düşünmüştüm intihar etmeyi. Ama cesaret
09.04.2024 01.48 İnsan unutur mu, deriz ya bazen. Ama unutmanın, zamanın oyuncağı olduğunu unuturuz. Anılar, ruhumuzun labirentlerinde dolaşır, kaybolur ve bazen ansızın kapımızı çalar. ‘Unuttun mu beni?’ der, içimizde derin bir iz bırakır. Belki de unutmak, geçmişi çöpe atmak değil; geçmişi, bugünümüzle harmanlamak, geleceğe taşımak demektir. Her hatıra, yaşanmışlıklarımızın bir parçasıdır ve unutulduğunda bile varlığını sürdürür. Unutmanın gücüne karşı durun, çünkü her hatıra, bir öyküye dönüşebilir ve hayatımızın en değerli hazineleriyle dolu bir müze haline gelebilir.