Ben boğuldum görmedin mi
Enkazıma ulaşmadın mı daha
Sarılmadın mı cansız ve ıslak bedenime
Yıkamadın mı cenazemi
Kefene sarmadın mı
Söylesene
Gömülmedim mi daha
Yine bir Özcan Kıyıcı klasiği ve Türkiye gerçekleri....
-Ben geldim, Bekir. Seninle konuşmaya geldim. Sana geçmişin hesabını sormaya geldim.
Sesim o kadar sert bir şekilde çıkmıştı ki dudaklarımın arasından. Ben bile şaşırdım. Bir süre bekledim. Onun bana cevap vereceğini düşünüyordum sanki.
--Yine buradayız. Yine bu köydeyiz. İkimizin de doğup
Ailesi olan bu adamı,bu suçluyu hapse atıyorsunuz. Cezaevinde hâlâ ailesi için çalışabilir. Ama bunu mezarın dibinde nasıl yapacak? Ve babalarını, yani ekmeklerini ellerinden aldığınız o küçük erkek ve kız çocukları içiniz ürpermeden düşünebiliyor musunuz? On beş yıl sonra bu ailenin erkek çocuklarını küreğe, kız çocuklarını bedenlerini satmaya mahkûm ettiğinizin farkında mısınız?
Bir yer biliyorum..
Sessizleşiyor soluğum..
Kalabalığın hınzır uğultusu çınlıyor kulağıma
Susuyor sesim, ruhumun zarif gölgesinde..
Tenha bir mezarın dibinde büzülüp
Sarılıyorum yalnızlığıma zalimce..
Kulak veriyorum,
Gürültülerin arasına sıkışmış sessizliğe..
Duyuyorum,
Derinlerden kopup gelen sessiz çığlıkları..
Duyuyorum,
Beni ve seni çağıran sessiz sesleri..
Can çekişiyor söylenmemiş sözcükler..
Bastırıyor rüzgârın sesi titrek uğultuları..
Bir yer biliyorum,
Sonsuza kadar sessiz bir yuva gibi..
Bir yer biliyorum,
Sessizliğin huzuruna boğacak..
Bir yer biliyorum,
Fanilerden uzak ve tenha..
Bir yer biliyorum,
Sonsuzluğa yakın, gürültüye uzak..
Bir yer biliyorum,
Gideceğin son durak..
(Hüzün Eğrisi)
Mezarlıklar ve Gezmeye Çıkanlar
Hıristiyan âleminden farklı olarak, İslamlığın ölümle iliskisi doğal ve sadedir. Çoğu İslam kentlerinde mezarlıklar buluşmaya, gezmeye ya da hava almaya gidilen yerlerdir. Cuma ve dinsel bayram günlerinde aileler ölüleriyle buluşmaya,onun mezarının yanı başında yemek yemeye, akşam kahvaltısı etmeye ya da oynamaya gelirler. Gölgeler altındaki