İnsan neyle uzlaşmaz ki ayrılığa alışmasın? Ben de alıştım.
Sonbahar! Şairleri ağlatan, verem düşkünlerine serilmiş nice peri yüzlü dünya güzellerinin çehrelerine benzeyen, ağaçlıklar arasında gezinirken ayaklar altında çıtırdayan yaprakların manasız ifadesi ile hükümet adamlarını düşündüren bu hüzünlü mevsim yine geldi
Sayfa 221Kitabı okudu
Sonbahar, bize ikinci bir müjde getiriyor. Bu müjde, okuma fırsatı veren günlerin yine gelişidir.
Sayfa 222Kitabı okudu
Ekmeğin pişkini hamurun iyisinden olur, derler.
Sayfa 199Kitabı okudu
Gece yolculuğu hakikaten hoştur. Hele kırda pek latiftir.
Sayfa 190Kitabı okudu
Seni bu sabah gördüğümde ben de şaşırdım. Telaşlı, sıkılgan, titrek yürüyordun.
Sayfa 188Kitabı okudu
Bakışlarında bir endişe uçuşur oldu.
Sayfa 188Kitabı okudu
Kulaklarında, yanlarından şimendifer katarı geçiyor imişçesine bir uğultu peyda olur, bir inilti çöker.
Sayfa 182Kitabı okudu
"Kimseye ne bende ne efkendeyim."
"Deliye taş atma, başını yarar" derler.
Sayfa 170Kitabı okudu