“onu unutmaya karar verdiğimi de unuttum.”
Hayat kadınlar gibidir, ona birgün gerçekten evet dersen sana elinde avucunda ne varsa verir.
Sayfa 26Kitabı okudu
O zamana dek, kelimeleri söylerken hiç üzerlerinde düşünmemiştim. Ağzımı açmam yeterli sanırdım.
Sayfa 13 - Can Yayınları
Yaşamak istiyorum… Ben henüz sabaha, geceye, yarına, akşama, seher vaktine doyamadım ki! Günün dolması, yeniden başlaması! Evet buraya bile sıkıntıya bağrışmalara zorluğa ve yılgınlığa bile! Bunların hepsini hala istiyorum ve bunlardan ayrılma düşüncesi bile bana dayanılmaz geliyor.
Sayfa 34Kitabı okudu
Hayat, tıpkı gecenin tam ortasında ışığının belirlivermesi gibi, bir gün tüm çıplaklığıyla dikiliveriyordu karşılarına.
Sayfa 23Kitabı okudu
Ben bir hiçim diyen bir şeyler olmaya başlamış demektir. Önünde bir hayat var. İnsan buna bakmalı. Cesaretin de kırılabilir, önemli değil. Yorgun olmaya da hakkın var. Hayat günlerle sayılmaz.
Sayfa 70Kitabı okudu
Her insan sessizce bir diğerinin sessizce yazdığını okur, onları yalnız sanabiliriz, oysa yazan kişi okuyanların olduğu her yerdedir ve zamanı geldiğinde bu adamda başkalarının yazdıklarını okuyabilir. Dilleri ve hangi yüzyılda yaşadıkları hiç önemli değildir. Bu, bağları koparmamanın bir biçimi, belki de tek yoludur.
Sayfa 68Kitabı okudu
Ülkenin ve onlarca diğer ülkenin başka hapishanelerinde senin gibi pek çok insan var, demişti. Onlar da birkaç saatliğine bile olsa dünyaya hiç gelmemiş olmayı dilerdi şüphesiz ama bu, günün doğmasını hiçbir zaman engelleyemedi. Her şeye rağmen ayağa kalkmalısın, yere oturmanın yararı yok. Hücrende bile yürümelisin.
Sayfa 67Kitabı okudu
Kelimeler tıpkı bir yapboz gibi üretiliyordu; hepsi birbirinden ayrı ama aynı zamanda hepsi birbiriyle aynı olan harflerle.
.
.
Bana tuhaf gelmişti. Önceden harfleri bilmediğini göre nasıl olmuştu da kelimeleri öğrenebilmiştim? Acaba söylediklerimizle kağıt üzerine yazdıklarımız aynı mıydı?
Sayfa 13Kitabı okudu