Dünyanın zevki ve güzellikleri arı duru değildir,
Çünkü ona tortu karışmıştır, duruluğu gitmiştir.
Ne seması ki? Orada bir sema yoktur asla.
Ne nağmesi ki? Orada bir nağme yoktur asla.
Ay parçası çalgıcılar ırmak kenarında,
Hepsi de güzel, hem yüzce hem de huyca.
Benim nazmım ve nesrim hikmetin başıdır, serveridir;
Âşığın yanında en iyi nimettir.
Çok söz ve uzun uzadıya açıklama,
Baş ağrıtır; akıllı ol bundan sonra.
Dünyanın yağını, balını fazla yeme de,
Acı içinde ölmeyesin; dikkat et, fazla yeme.
Gerçi tembellikte rahatlık vardır,
Ama o, cahillikten ve ahmaklıktandır.
Varlıklarından geçer, mahvolurlardı;
Çünkü varlık onlara göre zehirdi, yaraydı.
Git, kendini tedavi et, ilaç ara;
Kendini terk et, git O’nun tarafına.
Mahvolurlar o nurun, o ışığın içinde,
Yalan sözün mahvolduğu gibi doğruluk içinde.
Gerçi bu benlik sana tatlı geliyor,
Ama acılığı zehirlere zehir katıyor.
Ta ki tatlansın ateşle yiyeceği,
Yok et o varlık için bu benliği.
Böyle bir cehennem ateşi yeter sana;
Ben, o berzahı nasıl anlatayım sana?
Git, önceden olduğun yere,
Neden duman içindesin bu yerde?
Bu tarafta, gurbette ne kadar kalacaksın?