“Derler ki, gökkuşağının başladığı ve bittiği yerde bir küp altın olur ve o küpü bir leprikon² korurmuş. Eğer altını bulabilen insan iyiyse, o küpte altın; kötüyse kömür bulurmuş. Ve altını koruyan leprikon kendisini serbest bırakması için bulan kişinin üç dil leğini yerine getirirmiş. İnsanlar bu yüzden, eskiden beri hep gökkuşağının bittiği yeri arayıp durmuş.”
²Leprikonlar, İrlanda mitolojisinde geçen, ayakkabıcılıkla uğraşan ve yeşil giysiler giyen küçük boyutlu cinler olarak geçmektedir.
Kendi ayaklarımın üstünde durabilmek beni her zaman gururlandırmıştı. Kendi kendime yetebilmek, bir başkasına muhtaç olmamak benim için oldukça önemli bir ayrıntıydı. Bunun olması için çok fazla çaba harcamış, çok fazla fedakârlık yapmış olsam da buna değerdi. Değdiğini biliyordum.
“Yağmur yağdığı zaman gökkuşağını arayın; karanlık olduğu zaman yıldızlara bakın.”
—OSCAR WILDE
Sevdiğin adam sana acıyan gözlerle bakıyorsa bu, dünyadaki en aşağılık şeydi.
Umut, şimdi benim için o bulutların ardına gizlenmiş güneş kadar uzaktı.
Sevmek, sevilmek güzel şeylerdi... Ama aşk, bir ömre bedeldi.
“Yağmur yağdığı zaman gökkuşağını arayın; karanlık olduğu zaman yıldızlara bakın.” —OSCAR WILDE