![119. Element [Bm]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F424703_a985f_1590709997.jpg){kind=small}
Hero!
Sana bir anneden doğmuş olmak yetmiyor değil mi? İllaki kendi kendini yeniden doğuracak, kahraman olacaksın. Üstelik hem kahraman hem yazar olacaksın, sahneyi kimselerle paylaşmayacaksın...
Kuralları Kim Belirliyor?
Gözlerinin içi parlıyor. Gerçekle hayal arasında kalmak hayatı tatlı bir oyuna mı çeviriyor senin için, oyun mu yani senin için her şey? Yüreğimden incecik geçiyor bu aydınlanma ama aklıma ulaşamıyor..
Düşlerin Replikası ..
Gerçek hayat dedikleri bu olabilir miydi? Ayak oyunlarımız, bütün o elâlem ne der diye istemeden yaptıklarımız, annem kızmasın diye sözde beğendiğim, babamın gözüne girmek için lafta bildiğim, sana yaranmak için güya sevdiğim, tüm o yapmacık her şey... Gerçek, bütün bunlardan birer parça, ya da daha iyi ihtimalle bütün bunların toplamı olabilir miydi?
"Biliyor musun,yalanın da ışığı var, insanın içinde parlar."
Okuyarak, izleyerek, ve sanırım ufak ufak delirerek ölüyordum.
Bir kahraman olmalı, olamıyorsa ölmeliydi insan.
Ayten'in nereden çıkardıysa, "yüzünü doğaya çevir çok bunaldığında" adlı öğüdü geliveriyordu sonra aklıma ve evet yüzümü doğaya çeviriyordum. Doğa bende düş kurmuyordu, acı acı biliyordum, için için kuruyordum. Doğa diye bildiğim şey, nasıl da dekordu adalarda, insan orada ekip biçemez hem. Olsa olsa gül, şakayık, ortanca. Hep süs, bu krizde süs de neymiş hem. Ortancaların doğal olarak sürdürülebilir tarımda yeri olamaz, ya da en azından sürdürülebilir ekosistemin içinde bir ayrıcalığı. Ah, bir adaya gidebilseydim
Yıl olmuş 2000, hepsinin üstüne beton döktük biz. Çöp kutularından başka pislik yok hayatımızda, çok şükür. Gecekondular yok, mezarlar, mezarlıklar yok, berhaneler, kerhaneler, yetimhaneler yok. Hepsini sürdük şehrin dışına. Mühendislerimizin ışığı yol gösterdi bize. Kaymak gibi beton, üstü fayanslı seramikli oh, pırıl pırıl, lokum gibi. Bi su tutuyorsun, oldu mu sana mis gibi.