"Pek çok insanın aslında yetişkin bedenlerinde duygusal olarak yaralanmış çocuklar olduğunu fark etmeye başladığınızda, bu kadar çok şeyi kişisel olarak almayı bırakırsınız…"
Omuzlarında birer yükle doğmuş insanlar vardır. Onlara, yüklerinden tamamen sıyrılmış olduklarını kanıtlasanız dahi buna inanmak istemeyeceklerdir. “İnsanlar bir bakıma; görmek ya da yaşamak istediklerine değil alıştıklarına inanırlar.”
Vidası gevşemiş bir musluğun her gün dengesizce akıp derinleşip oyduğu mermer, bir gün su akmazsa şikayet eder. Başını ağrıtan damla olmazsa varlığını sürdüremez. Çünkü onun varlığına olan inancını o acı sağlar. İşte sıkıntılarımız, dertlerimiz buna benzer. Omzunda yükle doğan insanlara ferahlık çok ağır gelir.
Omuzlarında yüklerle doğan çocuklar, yetişkin olma yolundayken dert aramak için kapı kapı gezinirler.
1890 lı yıllarda da durum aynıymış…
Bitkiler de, kuşlar da, böcekler de, çocuklar da neşeliydi. Fakat insanlar, büyük, yetişkin insanlar, kendilerini ve birbirlerini aldatmaktan vazgeçmiyorlardı.
📌Eğer dünyada bir yerlerde, insanlar çocukları bombalıyorsa, o dünya yanmış çocuk eti kokardı. Ve yine bir yerlerde çocuklar açlıktan ölüyorsa, o dünyanın açlıktan nefesi kokardı. Ta ki burunları yetişkin uysallığıyla tıkanana kadar. 
Az bravo.
Bugünü Yaşama Arzusu
#Schopenhauer
*Yazar
#Aldığımız her nefes bizi sürekli etkisi altında olduğumuz ölüme doğru çeker... Nihal olarak zafer ölümün olacaktır, çünkü doğumla birlikte ölüm zaten bizim kaderimiz olmuştur ve avını yutmadan önce onunla yalnızca kısa bir süre için oynar. Bununla birlikte, hayatımıza olabildiğince uzun bir süre için büyük bir ilgi ve
...ve işte gidiyoruz yine gitmek istemediğimiz ama mecbur olduğumuz o yerlere. Kim ne demiş umrumuzda değilken, hep bir kriz hep bir kargaşa içinde de yüzemez ya insan. Ayaklar yürüsün de gitsin bu defa. Kimin ne olmadığını bilmeden gitsin. Sağa baksın sola baksın. Etrafı seyreder vaziyette yürüsün, düşünsün. Rüzgarı hissederek yürüsün ama
Yürüyeceğim pis pis sırıtarak ve edepsizce,
yürüyeceğim yetişkin çocuklar evreninde,
ayaklarım çamur içinde ve bin yıllık küfürlerimle geçmişe,
ben mükemmeliniz değilim ve kusursuzunuz da olmayacağım inadına!
Yürüyeceğim gözlerim çingene pembesi, saçlarım fosforlu ve bileklerim jilet kesiği.
ağzımın kenarında kan ,gözlerimin altı siyah ve