"Elbiselerinden kopardıkları düğmeleri bizim askerlere bir anı okarak veriyorlar, bunun karşılığında da kendileri için harp anısı istiyorlardı. O zaman bizim elbiselerin düğmeleri gizli (içten) olduğu için bir şeyler araştırmışlar, ufak para gibi anılar elden ele geçmişti. Bir yandan da çikolata, şeker ikram edip işaretle konuşmaya başlamışlardı." (Yarbay Fahrettin Bey)