Yalnız olduğumuzu sandığımızda bile bu yalnızlık aldatıcı bir düştür.
Temelinde Atatürk düşüncesi, sevgisi olmayan bir Türkiye düşünemiyorum ben.
Sokak sokak gezmeli. Tramvaylara binmeli uzaklara kadar gitmeli.
Geride kalan her şey er geç unutulur. Hep ileriye gideriz, hep önümüzdeki zamanı harcarız. Geriden ancak bir anı, bir sızı, bir gizli izlenim kalır.
Yaşam böyle, bir alıyorsun, derken aldığını geriye veriyorsun...
Bir sanat yapıtı hem pusula gibi gidilmesi gereken yönü, hem de bir saat gibi içinde yaşadığımız zamanı göstermelidir.
Şairlerdir türlü çirkinliği, kötülüğü yenecek, düzeltecek olan.
Göğü seyreden insan kopuyor yeryüzünden. Sorunlardan, kişilerden, gündelik dertlerden.
Suçtu insanoğlu için güzel olan ne varsa. Hepsi sınırlıydı.Hareketler, istekler, düşler bile. Oysaki, asıl suç insanoğlunun böyle yaratılmasındaydı. Kişi bir an geliyordu, boş veriyordu herşeye. Bütün değer yargılarına arkasını çeviriyordu. Fazla incelemiyordu yaşamasını. Alışılmış düzenin dışına insandan üstün bir güç onu iteliyordu. Suç, insan olmaktı. İnsan yaratilmakti demek.
Sayfa 131Kitabı okudu
