İnsan işte böyle ilginç bir yaratık. Gönlü edilince daha önce göstermeye bile kıyamadığı eseri, hiçbir karşılık beklemeden, tüm dünyayla paylaşmaya ikna olabiliyor.
İyi ki tarih hiçbir büyüklüğün gölgelenmesine izin vermiyor. Bu büyüklüğü Winston Churchill de kabul etmek zorunda kalıyor: “Şu amda mağlubiyeti bütün damarlarımda hissetmekteyim. Çok üzgünüm. Daha düne kadar ‘Çanakkale bizimdir’ diyordum. Çünkü bu savaşı kazanmak için askeri, parayı, cephaneyi her şeyi hesaplamıştım. Hepsinde çok üstündük. Yalnızca bir şeyi hesaba katmamışız… Mustafa Kemal’i… Bağrımda İngiliz gurur olmasa, Türkleri alnından öpmek, onları alkışlamak isterdim.”
“Beni bir gün sokakta vuracaklar. Alnımdan kan akarak yere serileceğim. Yatakta ölmek nasip olmayacak. Ziyanı yok, varsın vursunlar. Vatan, benim ölümümle bir şey kaybedecek değildir.Bir Talât gider, bin Talât yetişir.”