Başkalarından nefreti öğrenmişsin; kenti kavuran sıcak, o nefreti eritmeye bir türlü yetmemiş.
Sayfa 35 - Sidal YurtKitabı okudu
Bir avuca sığar olmuş bedenim, köklerim koparılınca savrulduğum her yerde bir parçamı bırakır olmuşum. Caddeler boyu uzanan insanlar seni sebep göstermişler de, ben seni kötülemek nedir bilmemişim hiç. Adım atmamam gereken sokak aralarında saatlerce yürümüşüm. Görmemem gereken ne kadar yer varsa hepsini görmüş gözlerim. Sen ve sana dair her şey, yapmamam gereken ne varsa şu kainatta beni yapmaya mahsur bırakmış. Bana seçim hakkı tanımamışsın, ben seni tanımamışım. Başka kalplerin yanına gittiğinde anladım; sen, benimleyken hiç sen olmamışsın. Her gece karnım çekilmiş, sızlarken içim sen her güne başka hayaller sığdırmışsın.
Sayfa 35 - Sidal YurtKitabı okudu
Sadece kalpten ibaret olan ilk hâlini unutma. Dünyaya geldiğin anne karnında kalbinin, varlığının ilk göstergesi olduğunu unutma. İlk ve tek kalpten ibaret olduğunu unutma. Kalabalıklar içinde kaybolup giden varlığın, onların takdirleri, onların beğenileri, onların doğrularıyla yoğrulan hayatın seni yok ediyor. Özgürlüğünün sınırları senin ellerinde ve senin belirlediğin kurallar kadar sınırsız hayatın. Aynadaki yansımamdan korkmadığımda, çocukluğum gerçeğim, eksikliklerim kabulüm, hayallerim umudum, kalbim de dilim olduğunda varım ve çocukluğum kadar gerçeğim.
Sayfa 23 - Deniz BarutKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Cümlelerin kalbe değecekken akla değer, yaptıkların ters teper, sessizliğin soğukluk, konuşman tonla yük olur işte o zaman sarıl sende çocukluğuna. Hiçbir şey olmasa yapamadıkların güldürür seni.
Sayfa 23 - Deniz BarutKitabı okudu
Özgüvenin, aklına her geleni söyleme küstahlığıyla karıştırıldığı dönemdeyiz. İncelikten uzak fikir savaşçısı oldu çıktı insanlar.
Sayfa 22 - Deniz BarutKitabı okudu
Anlaşılmak, insanın en büyük zaafı, yanılgısı ve yarası.
Sayfa 20 - Merve ÖzdolapKitabı okudu
En çok sessizlik yakışırdı yüzüne senin. Geçtiğin onca yüzden ne kaldı? Uzak mı şimdi bana - yüzünde yiten bahçe?
Sayfa 18 - Gonca ÖzmenKitabı okudu
İnsan çünkü bazen iki gözü iki dünya sanır. İnsan bazen bir yüzü, yeryüzü sanır. Yüzün - yeryüzümdü. Yüzünden hiç geçmedim. Yüzünü hiç silmedim. Senin yüzünden çok büyüdüm.
Sayfa 18 - Gonca ÖzmenKitabı okudu
Yüzümüz, en çok benzeyendir bize. Ama tanımayız biz onu. Yüzümüzü ötekileri tanır. Her şeyi gören göz, kendini göremez.
Sayfa 18 - Gonca ÖzmenKitabı okudu
Geri sayım tekrar başlar. Roman, başladığı yere geri döner. Artık susmamız gerektiğini anlarız. Çünkü "Dövüş Kulübü'nün birinci kuralı Dövüş Kulübü hakkında konuşmamaktır!"
Sayfa 12 - Kemal VarolKitabı okudu
Ve gerçekte, yeryüzünde bir çocuğun acısından, o acının beraberinde getirdiği nefretten ve bunu açıklama için aranacak nedenlerden daha önemli hiçbir şey yoktu.
Sayfa 10 - Albert CamusKitabı okudu
Sevmek ve sevilmek ihtiyacında olduğumdan, âşık olduğumu sandım. Başka deyimle, aptallık ettim.
Sayfa 8 - Albert CamusKitabı okudu
Duygularımızı yalnız ölümün uyandırdığına dikkat ettiniz mi?
Sayfa 4 - Albert CamusKitabı okudu
Kendimizden kurtulamadığımız zaman, kendimizi yiyip bitirmenin tadını çıkarırız. Hastalık olmadan hastayızdır ve zaafımız olmadan cehennemliğizdir.
Sayfa 48 - E. M. Ciaron - Melankoli üzerineKitabı okudu
Eliyle kumsaldaki deniz minarelerini işaret etti: "Sırtlarında yuvaları, küçük adımlarıyla sudan kuma çıkmaya çalışıyorlar baksana. Bitmez gayretlerinin ömrüyse iki dalga arası. Bile bile her çekilen dalgada harekete geçip yeniden deniyorlar. Yaşam gibi... Yalnızca insanlar iki dalga arası mutlu olmak yerine sonraki dalgada öncekinden bir adım daha ileriye kaçabilirlerse mutlu olacaklarına inanıyorlar."
Sayfa 43 - Gizem Demirel VatandostKitabı okudu