Zambaklar en ıssız yerlerde açar
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallar da durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Sen!
Hiçbir şiire sığmayan,
sayıların yetersiz,
kelimelerin kifayetsiz kaldığı,
çoğaldıkça saydamlaşan su,
biçildikçe filizlenen orman,
acıların ve hüznün içinde harmanlanarak büyüyen okyanuslar,
gece karardıkça parlayan yıldızlar gibisin.
Bak!
Zaman zaman ardında sarsıntılar bırakarak, yer yüzü akıp gidiyor,
peşine bulutları takıp.
Bitti diyorum başa sarıyor , gitmek istiyorum payıma kalmak düşüyor , umut ediyorum onun ise ardında koca bir boşluk hissi bekliyor , tüm bosvermişliklerimle kucaklıyorum dünyayı çat kapı bir hüzün kokusu geliyor burnuma , ol'muyor , ola' mıyorum
ne olduğum ne de istediğim gibi olabiliyorum. Cevabıni bulamadığım tek soru "O halde ben Ne' yim??"
Deniz önünde uzanıyor.
Ve düşmanın da ardında uzanıyor.
🎥 Bu Denizin Tuzu