yüreğimin yamaçlarına yaslandığı dağların ardında kalbimin gizemli vadilerinde kaybolan ayak izlerini aradım
Ortasını zorladığım ömrümün arkada kalan kısmına bakınca tek bir şey görüyorum sislerin ardında. Şikayet ... Kime mi? Orhan Gencebay'ın dediği gibi. "Şikayetim yaradana ... "
Nurullah emmiden devam:)))
Susmak bir karanlığın başka bir karanlığa
Karışıp yanmasıdır bakışlarında senin
Bir ömrün eylülünde sararmış yine toprak
Bulut bir bezirgânın saçlarını arıyor
Ben hangi mağaranın en ücra köşesinde
Hangi yitik nehrine gömülmüşüm acının
Bir kez olsun eğil de, denizin kalbine bak
Susmak yine o yangın, yine mahkûm bir keder
Nur-ı aynım, ıslak bir
OKUR'UYUZ YAZAR'IN: AHMET HAMDİ TANPINAR
"Okur'uyuz Yazar'ın" serisinin ikinci yazarını 
Ahmet Hamdi Tanpınar olarak seçtim. Tanpınar'ın muhteşem bir kalemi vardır, Türk edebiyatında çıtayı çok üste taşımış bir yazar bence. Her romanını hâlâ yeterince anladığımı düşünmüyorum. Bazılarını ikinci kez okumak bile yetmiyor gibi hissediyorum. Fakat anladığım kadarıyla
Son şarkı Ey Mona Lisa’nın kıskandığı el
Bu kaçıncı yalnızlık trenlerin ardında
Bin pare olduğum kaçıncı bozgun
Bir gün bu esrarlı hikâye biter
Erzurum garında, banklar üstünde
Kalem bana kızgın, kitaplar kızgın
Hasret katar katar uzayıp gider
İçimde bir figân her düdük sesi
Her vagon efkârlı bir uzun hava
Göçmen kuşlar hâlâ dönmedi geri
Kurumuş, evlerin karanfilleri
Ey Mona Lisa'nın kıskandığı el
Sihrine bir defa dokunmak için
Hep aynı şarkıyı söyleyip durdum
Başımı umutsuz taşlara vurdum
Sayfa 28 - TimaşYayınlarıKitabı okuyor
Diyecek hiç bir şeyim yok. Nasıl olsun ki;
Bütün kelimeler aciz kalmışken
Kadifemsi bir ses tonuydu, yüreğime işleyen.
Yeni doğmuş bir bebeği okşayan anne şefkatiyle
dokundun yüreğime...!
Her an ölüme doğru giderken, bir umuttu bana dokunuşun.
Şimdi ne olacak...
İdam mı ?müebbet mi?
Oysa böyle beklemiyordum. Demir parmaklıklar ardında öleceğim günü beklerken nereden çıktın karşıma?
Oysa böyle beklemiyordum,celladın tabureme tekme atmasıyla bitecekti dünya sürgünüm.
Oysa şimdi...
Batmasina ihtimal dahi verilmeyen Titanik gemisinin mutfağında, mucizeyi bekleyen balık misali,gözüm zindan parmaklıkları da.
Şimdi ne olacak...?
Her dönemde ve bütün dinlerde âşıklar bu yüzden kutsanır; birbirlerinin kollarına gömüldükleri anda, yanmaya hazır odun yığının üstüne çıktıkları için. Yani gerçek âşıklar. Cesurlar, seçilmişler. Diğerlerinin kadına sırf yük hayvanı ya da erkekçe kibirlerinin teyidi olarak ihtiyaçları vardır veya bir doğa kanununa uymak zorunda olduklarını düşünürler. Bu aşk değildir. Her gerçek sarılmanın ardında, mutluluk ışıklarından daha az güçlü olmayan gölgeleriyle ölüm vardır. Her gerçek öpücüğün ardında yok etme arzusu vardır; artık pazarlık etmeyen, mutluluğun aynı zamanda ortadan kaldırma ve kayıtsız şartsız teslimiyet anlamına geldiğini bilen o son mutluluk duygusuna duyulan arzu. Hedefi olmayan bir duygu. Âşıklar eski dinlerde ve eski kahramanlık şarkılarında işte bu nedenle kutsanır.
Sayfa 193Kitabı okuyor
Acaba gülnareler nasıl bakar...
Ben, karanlık bir rüya kurbanıyım, avare
Sen, kırgın bir ülkenin süreyyası: Gülnare
Honçalı novruz gelir; bir de siyah ve sarı
Dalgalanır göklerde bir kuşun kanatları
Sayfa 19
Ayrılık
Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kaymasi gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... insanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık! İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini,
birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken, duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söylecek kimsesi kalmamak ayrılık.
Sayfa 62Kitabı okuyor
