“Boşta kalmış akıl sevdiğini ararmış derler"
Başkomiser Nevzat ile Evgenia’nın arasındaki uyuma hayranım açıkçası.
Tam polisiyenin o tatlı dur durak bilmeyen o koşuşturmasının arasında yorgun düşmüşken o kadar doğru zamanda çıkıyor ki Evgenia sadece Başkomiser Nevzatı değil biz okuyucuları da mutlu ediyor
Nedenini bilmediğim şekilde Ahmet Ümit’in her kitabının sonunda bir hüzün çöküyor. Kitabı bitirip konuk karakterleri göremeyeceğimden midir yoksa böyle güzel bir eseri daha bitirip tekrar böylesini bulamayacağımı düşündüğümden midir bilinmez.
Ahmet Ümit, kitaplarında kararında tarihi bilgiler vermesi ve kimi zaman onları olayın çözümlemesinde kullanıp kurgunun çok kritik bir parçası yapması da keza büyük bir ustalık.
Başkomiser Nevzatın çok nazik ve saygılı oluşu aslında günümüz polislerine daha nezaketli ve anlayışlı olarak da mesleklerini icra edebileceği mesajını veriyor olabilir.
Buraya yazdıklarımın çok daha fazlası da yazılabilir eminim ki fikirlerime katılmayan okurlar da olacaktır onlar içinse tek kötü olumsuz yani kitabın bitmesi olduğunu söyleyebilirim.
