Şiir
Korkuyorum Ruveyda sonlardan.
Ama en büyük korkum en sonlardan.
Bilirim sonlar başlangıç diye doladık dilimize. Ama korku işte umut gibi var edemiyor insanı. Yokluğa hapsoluyorum gri gecelerin koynunda .Uğuldayan köpek sesleri çarpıyor kulağıma
Ve yüreğimin derinden ürpertisi sarsıyor bedenimi .Korkmuyorum ne yalnızlıktan ne terk edilmekten .Ne ihanetten korkuyorum ne de uslanmaz menfaatçilerden
Benim korkum kendimle Ruveyda
Savaşım da kendimle barışım da
Nurullah Genç
Birdenbire,kendinin de iyice hissettiği iki taraf ortaya çıktı.Birinde cesaret,zafer ve bütün engelleri yıkma arzusu,amacına ulaşacağına delicesine bir inanış vardı.Öbürü ise derin bir ruh sıkıntısı ,azap veren bir kalp sızısıydı.
Umuduma,inancıma sarılarak yürümeye devam ediyorum.Bu kasım her şey bir başka olacak.Hayalini kurduğum güzellikleri yaşayacağım bir ay olsun.
Reader Follow Recommendations
İsmet Özel
Şimdi ne yapsam dedirtme bana
Ya Rabbi.
Taşınacak suyu göster kırılacak odunu.
Kaldı bu silinmez yaşamak suçu
Üzerimde.
