Kelime ve yalnızlık hayatın tadı tuzu
Kucaklamak isterdi ölümü ve sonsuzu...
Şiir
Korkuyorum Ruveyda sonlardan.
Ama en büyük korkum en sonlardan.
Bilirim sonlar başlangıç diye doladık dilimize. Ama korku işte umut gibi var edemiyor insanı. Yokluğa hapsoluyorum gri gecelerin koynunda .Uğuldayan köpek sesleri çarpıyor kulağıma
Ve yüreğimin derinden ürpertisi sarsıyor bedenimi .Korkmuyorum ne yalnızlıktan ne terk edilmekten .Ne ihanetten korkuyorum ne de uslanmaz menfaatçilerden
Benim korkum kendimle Ruveyda
Savaşım da kendimle barışım da
Nurullah Genç
Reader Follow Recommendations
İnsan kendi olmaktan çıkabilir mi,bambaşka bir kişiye dönüşüp başka bir hayat yaşayabilir mi?
Sanki bazı kişiler,çevrelerindeki insanların yaşamını kolaylaştırmak için dünyaya gelir ya...