Özdemir Asaf
ESKİSİ KADAR ÖZLEMİYORUM SENİ
Eskisi kadar özlemiyorum seni,
Ve ağlamıyorum olduk olmadık zamanlar da...
Adının geçtiği cümlelerde, gözlerim dolmuyor...
Yokluğunun takvimini tutmuyorum artık.
Biraz yorgunum...
Biraz da kirletti sensizlik beni!
Nasıl iyi olunur henüz öğrenemedim ama
"İyiyim"ler yamaladım dilime.
Hafızamı milyon kez zorlamama rağmen yüzünü hatırlayamamak korkutuyor beni...
Gel diye beklemiyorum artık,
Hatta istemiyorum gelmeni...
Benim derdim yeter bana banane!
Alıştım mı yokluğuna?
Tedirginim aslında,
Biraz kırgın...
Tedirginim aslında, seni unutuyor olmak,
Nasıl olduğun konusunda ufacık bir merak yok içimde.
Ara sıra geliyorsun aklıma, banane diyorum
Vaz mı geçiyorum varlığından?
Ya başkasını seversem?
İnan o zaman seni hayatım boyunca AFFETMEM !!
Böyle düsünmek günahtır canım biliyorum ama bazen günah fikirler insanın aklına
giriveriyor. Siz de böyle arabalara yakışırdınız. Sizin bir bakışınız değil bizim gibileri, generalleri bile deli ederdi. Size keten değil ipek ve altın islemeli kıyafetler giymek yaraşırdı. Simdi olduğu gibi zayıf, hasta görünüşlü biri olmazdınız o zaman. Bonbon şekeri gibi tombul, diri ve gül yanaklı olurdunuz. Ben caddeden geçerken ısıl ısıl pencerelerinizden sizi görünce mutlu olurdum. Gölgenizi bile görmek bana yeterdi. Sizin orada mutlu ve neşeli olduğunuz düşüncesi dahi beni memnun ederdi küçük kusum. Ama bir de su hale bakın! Kötü niyetli insanların sizi mahvettikleri, değersiz birtakım insanların, çapkınların sizi aşağıladıkları yetmedi mi? Sırf üzerinde güzel bir palto olduğu ve size altın saplı gözlüklerin ardından baktığı için istediğini yapma hakkını nereden buluyor o utanmaz adam? İnsan onun edepsiz konuşmalarını dinlemek
zorunda mı? Artık yeter! Neden böyle oluyor? Çünkü siz yetimsiniz, savunmasızsınız, size yardım edecek, sizi koruyacak güçlü bir arkadasınız yok. Ama bu nasıl bir adam, bunlar nasıl insanlar ki bir yetimi aŞağılayabiliyorlar? Onlar insan değil çöp yığını, sadece çöp yığını. Hepsi de birer isimden ibaretler.
En güzel kahkahalarınla bile üstünü kapatamayacağın yaraların olacak elbet. Ve sükuta bürünsen de ya da en açık dille söylesende halden anlamayan insanların olacaktır. Bazen gözün gibi baktıkların yakacak içini. Bazen ise herşeyin üst üste ve ‘yeter artık’ diyeceğin anların. Bazen herşeyi bırakıp geride çekip gitmek isteyeceksin. Ama izin vermeyecek sana o ‘insan’ yanın, bazen de yazık ki imkanların.. ve bazen yaşayamadıkların olgunlaştıracak seni. Bazen de kahretsin ki yaşadıkların, gördüklerin..
Ve biz onlara diyeceğiz ki:
Hesaplaşma günü geldi. Şimdiye kadar yalnız din kitaplarında yargılandınız. Biz fakirler, zavallılar, yarım yamalaklar bu kitapları okuyup teselli olurken içinizden güldünüz. Ve çıkarlarınıza baktınız. Hatta gene sizlerden, sizin gibilerden büyük düşünürler çıktı ve bu kitapların bizleri uyuşturmak için yazıldıklarını
-İçimi görmüyor musun?
-Bu kap alabileceğinden fazlasını aldı, artık tek bir damla bile yeter.Akmak istiyorum.
