alya tekrar paylaştı.
Ben de bir insanım. Hiçbir fevkalâdeliğim yok. Bir kadere bağlıyım. Bir takım zaaflarla doluyum. Belki herkesten daha zayıf.
Sayfa 23 - HusrevKitabı okudu
Pavese'nin intihar etmeden önceki son günlerinde günlüğüne yazdığı gibi: "Sözler değil. Eylem. Artık yazmayacağım."
Reader Follow Recommendations
Belki kendini yok etmek de bir kendini koruma girişimi, sevgi görmek için atılan bir çığlık, mutlu yaşama olasılığının bir aranışıdır...
Yarının hiçlik olması tehdidiyle mutlu olamam ve olmayacağım. Derin bir hakaret bu... Bu yüzden, beni acı çekmem ve yok olmam için, fikrimi sormadan ve küstahça var eden bu doğayı; su götürmez davacı, savcı ve davalı rolümle, kendimle birlikte mahkum ediyorum... Doğayı yok edemediğim için de, sadece kendimi yok ediyorum, hiçbir suçlunun bulunmadığı bir tiranlığa katlanmaktan bezmiş olarak...
Kadılara ikinci sınıflığı dayatan ve sarınmaları için, ıstırapla dokunmuş bir kumaştan başka bir şey sunmayan bir toplumun kurbanı olan Plath, uzlaşmayı reddeder ve uyumlu sosyal varlıkların çirkinliğine kaçınılmaz bir tepki olarak intiharı seçer.
Bizi yalnızca ölümün duygulandırdığına dikkat ettiniz mi? Aramızdan yeni ayrılan dostları ne kadar severiz, değil mi? Ağızları toprakla dolduğu için konuşamaz olan hocalarımıza ne kadar hayranızdır! Saygı o zaman kendiliğinden gelir, belki de yaşamaları boyunca bizden bekledikleri o saygı.
Kuşkuculuğu kabul etmeyen, saf yürekli bir insanla tanışmıştım. Barışçıydı, özgürlükçüydü, tüm insanlığa ve hayvanlara aynı sevgiyi duyardı. Seçkin bir ruh, evet, bu kesin. Avrupa'da, din uğruna başlatılan son savaşlar esnasında köyüne çekilmişti. Evinin eşiğine de şöyle yazmıştı: "Nereden gelirseniz gelin, hoş geldiniz, buyurun içeri." Sizce kim yanıt verdi bu güzel davete? Milis askerleri! İçeriye evlerine girer gibi girdiler ve bağırsaklarını deştiler.