Aramızda garip bir ruh yakınlığı var. İkimiz de ait olduğumuz evreni arar gibiyiz.
Doktorum, yaşlı kadının bana ölümü mü hatırlattığını soruyor. Kadının evinden gelen ve merdiven boşluğunu dolduran ilaç, kolonya ve yaşlılık kokusunun ölümü hatırlattığı doğru. Ama beni korkutmuyor, tiksindiriyor. Yaşlanmadan ölecek olmak en büyük tesellim.
Doktorum hayat denen, tanımlaması zor bu sürecin insanı çaresizlikten kıvrandıracak kadar acımasız ve alçakça basit bir oyun olduğunu düşünüyor.
"Sanki derimin altında benden daha büyük bir şey var ya da beni yutmuş bir boşluk," diyor. "Bu şey her neyse bedenimi zorluyor. Kendimi bir gün yırtılacakmışım, paramparça olacakmışım gibi hissediyorum. Varlığımla yetinemiyorum."
"Bende bu dünyayla uyuşmayan bir şey var."
"Buna üzülmem gerektiğini biliyorum. O kadar da dünya dışı bir varlık değilim. Eti, kanı, kimyası olan bir insanım. Ama üzülmeyi çok istesem de bir şey hissedemiyorum."
Hayat ona değiyor,benim içimden geçiyor,beni çalkalıyor,iç duvarlarıma çarpıyor,hayat bana beni unutturmuyor.
Sayfa 322Kitabı okudu
“Saçlarını kestirmişsin”dedi.
“Gidiyormuşsun”dedim.
Saçlar ayrılığa dayanamaz.
Sayfa 381Kitabı okudu
Abartıyı inanmanın sınırında durdururdum. Herkesi anlattıklarıma inanmakla inanmamak arasında bırakmak çok hoşuma giderdi.
Sayfa 49Kitabı okudu
.... birbirimizle dolduramadığımız yalnızlıklarımızı hatırlatmış oldum böylece, hiç kimsenin hiç kimseyle dolduramayacağı, varlık kadar kesin yalnızlığımızı.
Sayfa 60Kitabı okudu