tabak sama
@asirigerginim
Harikayım
öğrenci
İstanbul Üniversitesi
19 Ağustos
168 okur puanı
Ağustos 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
sevgi sadece hissedilen bir şey değildir, büyükbaba! Sevgi yapılan bir şeydir! Bazen önce yapman gerekir sonradan hissedersin.
Bak, herkesin içinde iyi birisi olduğuna inandığını biliyorum ama bu GERÇEK değil! GERÇEK dünya ezikler ve zorbalarla dolu!!! GERÇEK dünya KORKUNÇ bir yer! Her yerde üzüntü ve bencillik var! ASIL GERÇEK BU!
Arkadaşlarım var olmasına var ama daha önce de dediğim gibi en büyük dostum yalnızlık.
Okur Takip Önerileri
Haftada bir insan içine çıkmak yetiyor bana, hatta fazlası zarar bile veriyor.
Ne istediğini bilemeyiş; bundan daha güzel bir duygu var mı? Her şey olmak istiyorduk, her şey olabilirdik ve işin aptalca ama bir o kadar güzel tarafı da buna cidden inanıyorduk.
"Bir tabutun içinde olmak istemezsin."
"İnan bana bazen istiyorum."
Sayfa 220Kitabı okudu
Annelerin kırdığı kalpler iyileşmez.
Looks like even normies trying to be normies
"Öyleyse şimdi vedalaşıyoruz, öyle değil mi?"
"Öyle olsa gerek."
"İnsanlar birbirleriyle nasıl vedalaşır, Jane? Nasıl yapılır bu tören? Öğret bana. Pek bilmem çünkü.”
"Birbirlerine, hoşça kal, güle güle, derler, efendim... Ya da beğendikleri başka bir veda sözcüğü seçerler.”
"Söyle, öyleyse."
"Şimdilik hoşça kalın, Mr. Rochester."
"Peki, ben ne diyorum?"
"Güle güle diyorsunuz, efendim."
"Şimdilik güle güle, Miss Eyre... Bu kadarcık mı?”
"Evet."
Ya Mr. Rochester'ı çirkin buluyor muydum? Hayır, sevgili okuyucum! Ona karşı duyduğum gönül borcumun, birlikte geçirdiğimiz birçok tatlı dakikaların sonucu olarak, şimdi onun yüzünü görmek en çok hoşlandığım bir şey oluvermişti.
Belki iki dakikadır o ateşi seyrediyor, ben de onu süzüyordum ki birden başını çevirdi, gözlerimi yüzünde yakaladı.
"Beni inceliyorsunuz, Miss Eyre," dedi. “Nasıl, yakışıklı buluyor musunuz beni?"
Düşünecek zamanım olsaydı bu soruya daha alışılmış biçimde incelikli, terbiyeli, lastikli bir karşılık verirdim sanıyorum. Ne var ki, düşünmeye vakit kalmadan nasılsa ağzımdan kaçıverdi:
"Hayır, efendim."
“Neden fal baktırmıyorsun bana?”
"Aptal değilim de ondan.”
Kocakarı başını eğerek, "Keh keh!" diye bir güldü. Sonra, kısacık, kapkara bir pipo çıkarıp yaktı, tüttürmeye başladı. Bir süre bunun keyfini sürdükten sonra, iki büklüm duran sırtını doğrulttu; piposunu ağzından çekti, gözlerini ateşe dikerek tane tane konuştu: "Üşüyorsun, hastasın, aptalsın!"
"Kanıtla!" diye çıkıştım.
"Birkaç sözcük yeter buna: Üşüyorsun; çünkü yalnızsın, içinde gömülü duran ateşi hiçbir insanın yakınlığı alevlendirmiyor. Hastasın; çünkü duyguların en güzeli, insanoğluna bağışlanan en tatlı, en yüce duygu senden uzak duruyor. Aptalsın; çünkü onca acı çekerken gene de mutluluğu yanına çağırmaktan kaçınıyorsun; onun seni beklediği yere doğru bir adım atmaya bile yanaşmıyorsun."
"Birazdan görüşürüz, Mateo. Ben gelene kadar ölmemeye çalış."
"Buraya gelirken ölmemeye çalış,” dedim. “Dikkat et, Rufus.”
i am okay
no
i am angry
yes
i hate you
maybe
i can't move on
i will
love does not look like a person
love is our actions
love is giving all we can