Shakespeare, Moliere
_İnsan nasıl canını kurtarmak için kaçarsa bir ayıdan, ben de öyle kaçıyorum karım olduğunu iddia eden o karıdan. Ben artık kendimin değilim. Ben bir eşeğim. Bir kadının kocasıyım. Üstümde hak iddia eden kadına aitim. Siz nasıl atınız üstünde hak iddia ediyorsanız o da benim üstümde öyle. Bir hayvana sahip çıkar gibi istiyor beni. Hani beni bir
Bugün günlerden cuma. O sofu çocuk öğle tatilinde seni yakaladı. Hadi seninle cuma namazına gidelim dedi.
—Namaz mı? Ben onu terk edeli yıllar var.
—Canım hadi. İyi ya yıllarca evvel kaybettiğin bir dostuna kavuşmuş olursun.
Bu söz sana çok dokundu. Yıllarca evvel kaybedilen bir dost. Hakikaten sen böyle bir dost kaybetmiştin onu arıyordun.
Sayfa 45
Hani küçükken oynuyorduk: “Sağım solum önüm arkam sobe saklanmayan ebe! Derdik. Etrafımdaki herkesi gözlerimi açmadan görmesem de sobeliyorum” der, saklanmayan ebe olacak diye baştan uyarırdık. Şimdi ne yapıyoruz biz? Aynı oyun değil mi oynadığımız?
Bu dünyaya gözümüzü açmadan evvel, biliyorum sağım solum önüm arkam O dedik. Sonrasında oyun gereği O’nun kendisini gizlemesi gerekti. Şimdi hatırladın mı? Şimdi hatırladın mı seni?
Yani Can’ım uzun lafın kısası O’ndan ayrısı yok. Ayrılık sadece bizim zihnimizde. O her zaman verdiği derdin dermanını da verir. Sen yeter ki daha fazlasını yükleme kendine.
Hadi öyleyse sıkı sıkı sarıl içindekine.
Ben yanındayım de. Birlikteyiz de.
Çok seviyorum de. Aşkından yanıyorum de.
Öp kokla dans et.
Hiç bırakma.
SENİN ADIN AŞK
ZEYNEP TOKUŞ YILMAZTÜRK