“…Sıradan bir aile olmayabiliriz ama eğer sen beni kabul edersen, herkes gibi bir aile olabiliriz."
PDFKitabı okudu
"Bitirmeme izin ver. İşte bu kadmla tanıştım ve ona sırılsıklam âşık oldum. Daha önce kimse için böyle hissetmemiştim, sanki ruhuma işlemişti. Onun da benim hissettiklerimi hissetmesini sağlamak için bir şeyler yapmam gerektiğini biliyordum. Böylece onun arkadaşı olmaya başladım. Sadece onunla birlikte daha fazla vakit geçirebilmek için, ihtiyacım olmadığı halde İtalyanca dersleri aldım..."
PDFKitabı okudu
Kalbimi bıraktım
"Benim babam olmadığını biliyor musun?"
"'Baba' kavramım tanımla."
Bacaklarım kendini bıraktı, verandaya doğru yalpaladım. "Hey, hey. İyi misin?" Beni tutmak için Elini uzattı.
"Sadece biraz oturmam gerek." Howard'in hemen yanında verandanın merdiveninde oturdum. "Ayrıca 'baba' ile ne demek istediğimi biliyorsun. Demek istediğim bana DNA'mın yarısını veren adam gibi."
Howard ayaklarını önünde uzattı. "Pekâlâ, bu durumda, hayır. Senin baban değilim. Fakat başka bir tanım yaparsan, mesela 'senin hayatında olmak ve seni yetiştirmeye yardım etmek isteyen bir adam' gibi, o zaman evet, öyleyim."
PDFKitabı okudu
Ya annem, büyükannem ve psikolojik danışmanım yanılıyorsa? Ya her günün her saniyesi sahip olduğum şeylerden çok kaybettiğim şeylerden ibaret olacaksa?
PDFKitabı okudu
Bir anda yanımda taşıdığım tüm o yalnızlık ve boşluk o kadar büyüdü ki beni bir bütün olarak yuttu.
PDFKitabı okudu
"Bilirsin, insanlar İtalya'ya pek çok neden için gelir ama burada kaldıkları zaman, hep aynı iki şey için kalırlar."
"Nedir o?"
"Aşk ve İtalyan dondurması."
PDFKitabı okudu
Belki bu da İtalya tecrübesin bir kısmıydı. İtalya'ya gel. Âşık ol. Her şeyin gözlerinin önünde mahvolmasına şahit ol.
PDFKitabı okudu
Tam anlamıyla bir harabeydim.
PDFKitabı okudu
Hayatının geri kalanını binlerce kilometre ötede parmağında ona neyi kaybettiğini hatırlatacak incecik altın bir yüzük ile yaşamaya devam edecekti.
PDFKitabı okudu
O mükemmel değildi ama benimdi.
PDFKitabı okudu